出版社：University of Tehran Electronic Journals Database
摘要：تصمیمگیری دربارهی پرداخت سود و مقدار آن، موضوع حائز اهمیتی در حوزهی مالی شرکتی است؛ زیرا در این تصمیمگیری مقدار پولی که باید به سرمایهگذاران پرداخت شود و همچنین مقدار پولی که باید برای سرمایهگذاری مجدد انباشته شود، مشخص میشود. در یک بازار بدون محدودیت معاملاتی، سرمایهگذاران عقلایی با نیاز نقدشوندگی، میتوانند بین سود نقدی و فروش سهم خود بدون هزینه انتخاب کنند. در این پژوهش رابطهی بین حجم معاملات (با لحاظ کردن سهام شناور آزاد، بهعنوان معیار نقدشوندگی) با میزان پرداخت سود نقدی (با کنترل مشخصههای شرکت شامل اندازه، سودآوری و فرصتهای رشد) بررسی شد. نتایج مدل رگرسیون خطی نشان میدهد، سرمایهگذاران در بورس اوراق بهادار تهران، عامل نرخ گردش سهام را بهعنوان متغیری برای توضیح میزان سود تقسیمی در نظر نمیگیرند. همچنین رابطهی اندازهی شرکت و فرصتهای رشد با میزان سود تقسیمی تأیید نشد. اما رابطهی مثبت و معنادار سودآوری با درصد سود تقسیمی مورد تأیید قرار گرفت. به دیگر سخن، سرمایهگذاران در بورس اوراق بهادار تهران از سودآوری، بهعنوان معیاری برای تعیین میزان سود تقسیمی شرکتها استفاده میکنند.
关键词：درصد سود تقسیمی;حجم معاملات;سهام شناور آزاد;مشخصههای شرکت
