出版社：University of Tehran Electronic Journals Database
摘要：فرایند تشکیل پرتفویی از سهم‌های تشکیل‌دهندة شاخص به گونه‌ای که عملکرد آن شاخص را بازسازی کند، ردیابی شاخص نامیده می‌شود. پرتفوی ردیاب شاخص به طور نسبی از تنوع خوبی برخوردار است و حجم معاملات و هزینة معاملاتی پایینی دارد. این پژوهش مدل برنامه‌ریزی صفر و یک را به منظور تحلیل مسئلة ردیابی شاخص بررسی می‌کند. در این مدل تعداد دارایی‌های مورد نظر برای تشکیل پرتفوی را مدیر سرمایه‌گذاری تعریف می‌کند. به منظور درنظرگرفتن عدم قطعیت ضریب همبستگی بین دارایی‌ها به عنوان ورودی مدل، که دربرگیرندة خطای پیش‌بینی است، از رویکرد بهینه‌سازی استوار استفاده می‌شود. نتایج آزمون خارج از نمونه بر اساس شاخص پنجاه شرکت فعال‌تر بورس اوراق بهادار تهران در سال 1392 نشان می‌دهد که درنظرگرفتن این عدم قطعیت با استفاده از رویکرد بهینه‌سازی استوار عملکرد مدل را بر مبنای معیارهای نسبت اطلاعاتی و خطای ردیابی بهبود می‌بخشد.
