出版社：University of Tehran Electronic Journals Database
摘要：در فرایند اوراق بهادارسازی، بانی با فروش وام به سرمایهگذاران ریسکپذیر، میتواند ریسک وامهای رهنی را به آنها تخصیص دهد. در این صورت ممکن است بانی انگیزهای برای غربال قرضگیرندگان نداشته باشد، بنابراین مشکل مخاطرۀ اخلاقی بهوجود میآید. این نوشتار در قالب رابطۀ کارفرما ـ کارگزار، این نوع مسئلۀ عاملیت را بررسی میکند؛ بدین صورت که سرمایهگذار برای کاهش عدم تقارن اطلاعات از برنامۀ جبران برای ایجاد انگیزه به بانی استفاده میکند و به استنباط ابعاد مختلف تلاش انجامگرفته، از قاعدۀ بیز کمک میگیرد و اعتقادهای پسین مشترک خود از مشاهدات وضعیت اعتباری ادغام وامها و ابعاد مختلف تلاش را در مسئلۀ طراحی قرارداد لحاظ میکند. نتایج نشان میدهد شکل قرارداد بهینه، تابعی از محتوای اطلاعاتی مشاهدههای سرمایهگذار و اطلاعات استنباط‌شده است و حاکی از آن است که استفاده از اطلاعات اضافی از فرصتطلبیهای بانی جلوگیری میکند و بانی به احتمال بیشتر وظایف تعیینشده را هنگام اعطای وام به متقاضیان انجام میدهد.
