出版社：University of Tehran Electronic Journals Database
摘要：این پژوهش بهدنبال برآورد کارایی شعب و تشخیص عوامل مؤثر بر آن است. دادههای مورد بررسی، آمار و ارقام 52 شعبهی مختلف بانک مورد نظر در بازهی زمانی (1386-1384) است. برای این کار، در این پژوهش از تابع هزینهی مرزی با استفاده از روش حداکثر درستنمایی (ML) استفاده شده است. مدلهای مورد استفاده در این پژوهش، مدل اول ناکارایی متغیر با زمان بتیس و کوئلی (1992) و مدل دوم ناکارایی اثرهای ساختاری بتیس و کوئلی (1995) است. در برآورد تابع هزینه، حجم تسهیلات اعطایی به بخش خصوصی بهعنوان ستاده و (نیروی کار، حجم سپردههای سرمایهگذاری و قرضالحسنه، داراییهای ثابت) بهعنوان نهاده در نظر گرفته شدهاند. نتایج بهدست آمده از مدل اول ناکارایی متغیر با زمان نشان میدهد، میانگین کارایی شعب 1/77 درصد است و شعب مورد نظر اعطای تسهیلات را با حداقل هزینه انجام ندادهاند. نتایج پژوهش در مدل دوم اثرهای ساختاری، نشان داده است که میانگین کارایی شعب 2/64 درصد بوده که دلیل اختلاف کارایی بین مدل اول و دوم، تأثیر متغیرهای ساختاری شعب (اندازهی اقتصادی، نسبت داراییهای ثابت به کل داراییها، تحصیلات کارکنان، درجه بهکارگیری فناوری) بوده که در مدل دوم وارد شده است.
