期刊名称：Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi
电子版ISSN：2459-0150
出版年度：2019
卷号：59
期号：1
页码：717-741
DOI：10.33171/dtcfjournal.2019.59.1.35
语种：English
出版社：Ankara University
摘要：Coparenting is defined as mothers and fathers sharing child rearing responsibilities, providing mutual support, and managing within-family dynamics together (McHale, “Coparenting and Triadic…” 985). The relationship of observed and perceived coparenting with romantic attachment, as measured with attachment anxiety and avoidance, was investigated in the current study. Forty-five families who have three-month-old infants (M = 103.78 days old) participated in the study with their babies. The Lausanne Trilogue Play Paradigm (Fivaz-Depeursing and Corboz-Warnery 1) was employed in home visits, the parents were asked to engage in 10-minute semi-structured interactions with their babies and these interactions were video recorded. Recorded coparenting behaviors were evaluated by the researchers via “Coparenting and Family Rating System” (McHale et al., “The Transition to Coparenthood…” 711). Perceived coparenting and romantic attachment were measured via Parenting Alliance Inventory (Abidin and Brunner 31) and Experiences in Close Relationships Questionnaire–Revised (Fraley, Waller, and Brennan 350) scales, respectively. Results indicated that both observed and perceived coparenting were inversely related with both of the attachment dimensions. It was observed that as attachment anxiety and avoidance increase, mothers and fathers interact with each other less cooperatively in the presence of the babies. For both mothers and fathers, perceived coparenting was found to be related to attachment avoidance (but not anxiety), this finding has lent support to previous research showing attachment anxiety may be relatively more functional in the relational Turkish culture.
其他摘要：Ortak ebeveynlik, anne ve babaların çocuk yetiştirmeyle ilgili sorumlulukları paylaşmaları, birbirlerini desteklemeleri ve aile içindeki dinamikleri birlikte yönetmeleri olarak tanımlanır (McHale, “Coparenting and Triadic…” 985). Mevcut çalışmada, gözlemlenen ve algılanan ortak ebeveynliğin, bağlanma kaygısı ve bağlanma kaçınması olarak iki boyutta ölçülen romantik bağlanma ile ilişkisi incelenmiştir. Çalışmaya üç aylık bebek (Ort. = 103.78 günlük) sahibi 45 anne-baba bebekleriyle birlikte katılmıştır. Ev ziyaretleri yapılarak ve Lozan Üçlü Oyun Paradigması (Fivaz-Depeursing ve Corboz- Warnery 1) kullanılarak, anne-babalardan bebekleriyle 10'ar dakikalık yarıyapılandırılmış etkileşimlerde bulunmaları istenmiş ve etkileşimler videoya kaydedilmiştir. Kaydedilen ortak ebeveynlik davranışları, “Ortak Ebeveynlik ve Aile Değerlendirme Sistemi” (McHale ve diğerleri, “The Transition to Coparenthood…” 711) kullanılarak araştırmacılar tarafından kodlanmıştır. Algılanan ortak ebeveynlik ve romantik bağlanma değişkenleri, sırasıyla “Ebeveynlik İşbirliği Ölçeği” (Abidin ve Brunner 31) ve “Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri-II” (Fraley, Waller ve Brennan 350) ölçekleri ile öz bildirim yöntemiyle değerlendirilmiştir. Bulgular, hem gözlemlenen hem de algılanan olumlu ortak ebeveynliğin, romantik bağlanma boyutları ile olumsuz yönde ilişkili olduğunu göstermiştir. Bağlanma kaygısı ve kaçınması yükseldikçe anne ve babaların bebekleriyle birlikte etkileşimde bulunurken daha az işbirliği gösterdikleri gözlemlenmiştir. Algılanan ortak ebeveynlik ise, hem anneler hem de babalar için sadece bağlanma kaçınması ile (kaygısı ile değil) ilişkili bulunmuş, bu bulgu da ilişkisel Türkiye kültüründe bağlanma kaygısının görece daha işlevsel olduğunu gösteren diğer çalışmaları desteklemiştir.
关键词：Coparenting;Attachment Anxiety;Attachment Avoidance;Three-Month- Old Infants
其他关键词：Ortak Ebeveynlik;Bağlanma Kaygısı;Bağlanma Kaçınması;Üç Aylık Bebekler
