期刊名称：Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi
电子版ISSN：2459-0150
出版年度：2004
卷号：44
期号：2
页码：151-160
语种：English
出版社：Ankara University
摘要：This article is the text of a conference held in October 2004 at the Faculty of Language and History – Geography. Two poets, Gabriele D'Annunzio and Francesco Petrarca, who greatly influenced the tradition of Italian lyrical poetry, are compared in this study. Their chief common point is effective musicality forming the basis of their poetries. As a second point, their relationships with women are mentioned. In fact, their attitudes towards women in real life are quite different from their image reflected in their work. Both of them are nationalists. They advocated a union that Italy could attain in the nineteenth and twentieth centuries. Both artists collected their works in large collections and have led to literary movements that can be regarded as poetry schools. Two great artists have been described as 'prophets': Petrarch has dreamed of Rome, which will be the capital of the reconstructed Italy. By preparing, in a sense, the secularization of the culture, Petrarch dreamed of the Classical era which he expected to reappear. D'Annunzio also sometimes became a 'prophet' in the military and imperialist dreams of his age. It was D'Annunzio who managed to keep Mussolini away from Hitler's influence for a long time.
其他摘要：Bu makale, Ekim 2004 tarihinde Dil ve Tarih – Coğrafya Fakültesi'nde verilen bir konferansın metnidir. İtalyan lirik şiir geleneğini büyük ölçüde etkilemiş olan iki şair, Gabriele D’Annunzio ve Francesco Petrarca, kıyaslanmıştır. Ortak noktalarının başında, şiirlerinin nerdeyse temelini oluşturan, etkin müzikalite gelir. İkincil konumda ise, kadınlarla olan ilişkileri söz konusudur; aslında gerçek yaşamda kadınlara karşı tutumları, çalışmalarına yansıyan imajdan oldukça farklıdır.Her ikisi de milliyetçi olma özelliğine sahiptir.İtalya’nın ondokuzuncu ve yirminci yüzyıllarda kavuşacağı birliği savunmuşlardır.Her iki sanatçı da çalışmalarını büyük derlemeler halinde toplamış ve şiir okulları olarak kabul edilebilecek yazın hareketlerine yol açmışlardır. İki büyük sanatçıyı ‘peygamber’ olarak nitelendirenler olmuştur: Petrarca, yeniden yapılanmış İtalya’nın başkenti olacak bir Roma hayal etmiş; kültürün laikleşmesinin bir anlamda hazırlayarak, yeniden ortaya çıkmasını beklediği Klasik çağı düşlemiştir.D’Annunzio’nun da, çağının askeri ve emperyalist hayalleri içinde bir ‘peygamber’ kimliğine büründüğü anlar olmuştur. Mussolini’yi uzun süre Hitler’in etkisinden uzak tutmayı başaran, D’Annunzio’dur.
