期刊名称：Ido Movement for Culture: Journal of Martial Arts Anthropology
印刷版ISSN：2084-3763
电子版ISSN：2082-7571
出版年度：2015
卷号：15
期号：2
页码：33-36
DOI：10.14589/ido.15.2.5
语种：English
出版社：Idokan Poland Association in Rzeszów
摘要：Aim.Self–defence is a frequently discussed topic.However,when it comes to persons with some disabilities it is a neglected area by most experts on self–defence.This paper represents an effort to fill this gap.The aim is to assess the mental condition of disabled peo ple before the course as the starting point for the creation of a methodology of self–defence course,which we subsequently evaluate.Method.We use the questionnaire to determine the degree of self–confidence in self–defence situations such as prevention,verbal conflict and physical assault.19 persons were involved in the questionnaire survey,five of them were sightless and four short sighted.They were given some statements in each section of the questionnaire,with which they agree or not in the scale from 1 to 6.Result.Most of the tested subjects stay alert during common situations,but they do not feel confident in their reactions to a verbal or physical attack.All of the tested subjects are really scared of given situations.In stressful situations a person usually uses Observe–Orient–Decide–Act loop.Regarding visual disabilities,the person is not able to check visually what he or she can hear.This can produce fear from the unknown.The fear is contra–productive to optimal defence solution.Conclusion.A self–defence course for people with visual disabilities should be focused on the early recognition of danger,verbal defence training and the use of physical contact.
其他摘要：Tytuł ten wydaje się prowokacyjny (rytm,który kojarzy się z ruchem i medytacja,którą wyobrażamy sobie jako zastygnięcie w bezruchu)–ale jest to tylko pozorna sprzeczność.Bo,jeśli wyobrazimy sobie mistrza budo,który siedzi w pozycji „zazen”,bez ruchu, medytując–to w rzeczywistości ćwiczyć się on może w walce na miecze z kilkoma ciągle go atakującymi przeciwnikami.Mistrz prowadzi wewnętrzną,wyimaginowaną walkę,widzi w wyobraźni sytuacje,na które (również w wyobraźni) reaguje.Mistrz walczy z kunsztem swoim wyćwiczonym rytmem.Nie porusza się i im bardziej jest rozluźniony,tym więcej energii dopływa do jego „chi” i im więcej energii,tym bardziej rytmiczne są jego wyimaginowane ruchy.Mistrz budo rozwija podczas medytacji specyficzny „program” łączący rzeczywiste działanie z działaniem wyobrażonym–w jeden fluidalny system.Zdaje on sobie sprawę,iż aby móc wygrać w rzeczywistej walce,musi wpierw zdać egzamin przed swoim „wewnętrznym okiem”.Choć trudno to zrozumieć laikowi,to nawet największy pesymista swojej epoki–Schopenhauer–widział w fizyce i metafizyce dwie strony tego samego.
