摘要：Badacze Prus sięgający po dzieło żyjącego na przełomie XV i XVI w. dominikanina Szymona Grunaua odnoszą się doń nieufnie i robią to w ostateczności. Opinia pokutująca wśród historyków na temat wiarygodności Kroniki Pruskiej jest nie najlepsza. Osąd o kronice wydany przez wybitnego niemieckiego historyka – Maxa Töppena w 1853 r. – nie pozostawił badaczom wątpliwości co do wiarygodności dzieła Grunaua,określanego odtąd kłamcą i bajarzem. Paradoksalnie – ukazanie się Kroniki Pruskiej drukiem w latach 1876–1896,miało na dobre udowodnić historykom,iż dzieło to jest dla badaczy źródłem wręcz bezwartościowym. Kronika ta,do dziś imponująca rozmiarami (1873 strony druku),miała do tej pory dość bogatą,aczkolwiek jednostronną problemowo literaturę. Były to najczęściej kolejne głosy w dyskusji źródłoznawczej,roztrząsające problematykę źródeł kronikarza,jak i fi liacji zachodzących między dziełem Szymona Grunaua a innymi kronikami. I choć zdarzały się wśród nich głosy sygnalizujące przydatność Kroniki Pruskiej dla badań nad pewnymi aspektami życia mieszkańców Prus,jak i omawiające specyfi kę pisarstwa reprezentowanego przez dominikanina1 ,to postać samego autora nie doczekała się – aż do tej pory – wnikliwej analizy na miarę stawianych mu od ponad stu lat zarzutów. Z tym większym zainteresowaniem sięga się po najnowszą monografi ę Sławomira Zonenberga,badacza od lat specjalizującego się w analizach dziejopisarstwa średniowiecznego,m.in. Kroniki Wiganda z Marburga2 oraz Roczników Jana Długosza3 . Czytelnik miał już okazję zapoznać się z wstępnymi wynikami prac autora nad dziełem Szymona Grunaua we wcześniej publikowanych artykułach4 . Prezentowana praca ukazuje wyniki badań prowadzonych na potrzeby rozprawy habilitacyjnej autora.
