摘要：Cel: Celem pracy było ustalenie zależności pomiędzy poczuciem własnej skuteczności, stylami religijnego radzenia sobie oraz opiniami studentów medycyny na temat roli religii w radzeniu sobie z trudnościami życiowymi Materiał i metoda: Badaniami objęto 273 studentów kierunku lekarskiego w wieku od 19 do 27 lat. Badania przeprowadzono od listopada 2015 do lutego 2016 roku. W badaniach zastosowano Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES), Skalę Religijnego Radzenia Sobie – wersja skrócona (Brief RCOPE) oraz kwestionariusz ankiety własnego autorstwa. Wyniki: Poziom własnej skuteczności był istotnie wyższy wśród mężczyzn niż kobiet (p=0,000006), a także u studentów z miasta (p=0,003) oraz był związany z sytuacją materialną respondentów. Nie stwierdzono istotnego związku pomiędzy oceną własnej skuteczności (GSES) a pozytywnym oraz negatywnym religijnym radzeniem sobie zarówno w całej grupie studentów oraz w grupie tylko katolików lub osób niewierzących, bądź o innej religii niż chrześcijaństwo, (p>0,05). Stwierdzono istotny związek pomiędzy oceną przydatności religii w radzeniu sobie z trudnościami a pozytywnym radzeniem sobie w skali Brief RCOPE w całej grupie oraz tylko w grupie katolików (R=0,62 vs. R=0,63). ). Analiza statystyczna wykazała w grupie osób niewierzących lub wyznania innego niż chrześcijańskie, istotny związek pomiędzy oceną przydatności religii w radzeniu sobie z życiowymi problemami a pozytywnym (R=0,42) i negatywnym religijnym radzeniem sobie (R=0,29). Wnioski: Badania ankietowe pozwoliły stwierdzić, że w grupie katolików im większe przekonanie o pozytywnym wpływie religii na radzenie sobie z życiowymi problemami, tym częściej podejmowane są przez nich pozytywne strategie religijnego radzenia sobie. Natomiast w grupie osób niewierzących lub wyznania innego niż chrześcijańskie, większe przekonanie o wpływie religii na pozytywne radzenie sobie z życiowymi problemami wiąże się z częstszym stosowaniem zarówno pozytywnych, jak i negatywnych strategii religijnego radzenia sobie.
其他摘要：Aim: The aim of the thesis was determining the relationship between self-efficacy, styles of religious coping and opinions of the students of medicine on the role of religion in dealing with difficulties. Method: The participants of the study were 273 students of medical sciences aged between 19 and 27. The study was being conducted from November 2015 to February 2017. The method employed was General Self-Efficacy Scale (GSES), Brief COPE scale and a self-devised questionnaire. Results: The level of self-efficacy was remarkably higher among men than among women (p=0,000006), as well as among students from cities (p=3,003) and was connected with economic circumstances of respondents. Any significant dependence between self-efficacy and positive and negative religious coping was not observed neither among the whole group of students, a group of Catholics, a group of non-believers, or a group of non-Christians, (p>0,05). A significant relationship between assessment of the impact of religion on dealing with difficulties and positive religious coping was observed in the scale Brief RCOPE in the whole group, and in the group of only Chatolics. (R=0,62 vs. R=0,63). The statistical analysis indicated a remarkable relationship between assessment of the impact of religion on dealing with difficulties and positive (R=0,42) and negative religious coping (R=0,29) in the group of non-believers and in the group of members of other religious denominations. Conclusion: The survey research show that in the group of Catholics, the greater belief in positive influence of religion on dealing with problems, the more frequent is engaging in positive strategies of religious coping. On the other hand, in the group of non-believers and members of other religious denominations greater belief in the impact of religion on positive dealing with difficulties entails frequent employing of both positive, as well as negative strategies of religious coping.
关键词：Przekonania religijne;poczucie własnej skuteczności;religijne radzenie sobie
