摘要：Niewydolność serca (NS) zdefiniowano klinicznie jako zespół, w którym u chorego występują typowe objawy podmiotowe (np. duszność, obrzęki wokoł kostek i zmęczenie) oraz przedmiotowe (np. podwyższone ciśnienie w żyłach szyjnych, trzeszczenia nad polami płucnymi oraz przemieszczenie uderzenia koniuszkowego) wynikające z nieprawidłowości budowy i czynności serca. Szacuje się, że w samej tylko Europie ilość osób dotkniętych przez niewydolność serca wynosi 15 milionów, a liczba ta stale się powiększa z powodu lepszego leczenia ostrych incydentów wieńcowych i starzenia się populacji. NS jest związana z częstymi hospitalizacjami, wizytami w oddziale pomocy doraźnej i niską jakością życia, ale poprawa samoopieki wśród pacjentów z tej grupy wiąże się również z poprawą ich stanu klinicznego. Pomimo ciągłego wprowadzania do medycyny innowacji technologicznych, niezmiennie główna część codziennego procesu terapeutycznego nad pacjentem z przewlekłą niewydolnością serca dokonuje się w domu pacjenta i obejmuje swoistą samoopiekę. Pacjenci, którzy angażują się w terapię mają mniej objawów kliniczych, lepsze możliwości funkcjonalne i większą jakość życia. Edukacja pacjenta jest więc ważnym elementem umożliwiającym pacjentowi przestrzeganie wyznaczonego leczenia i prowadzenie skutecznej samoopieki. Zmiany w stylu życia, niezbędne dla pacjentów z niewydolnością serca są często związane z kompleksowym modelem leczenia, ograniczeniem spożycia soli, płynów i alkoholu, zwiększeniem aktywności fizycznej, profilaktyką zakażeń i monitorowaniem objawów wskazujących na pogorszenie stanu klinicznego, czyli zwiększonej duszności, masy ciała i obrzęków. Komunikacja i podejmowanie decyzji między lekarzem, a pacjentem z NS nie zostały dotychczas dokładnie zbadane. Celem pracy było omówienie wyników badań dotyczących komunikacji lekarz - pacjent w grupie chorych na przewlekła niewydolnością serca i ogólnych problemów związanych z tą jednostką chorobową.
其他摘要：Heart failure (HF) is defined, clinically, as a syndrome in which patients have typical symptoms (e.g. breathlessness, ankle swelling, and fatigue) and signs (e.g. elevated jugular venous pressure, pulmonary crackles, and displaced apex beat) resulting from an abnormality of cardiac structure or function. It is estimated that 15 million people are affected by HF in Europe, and this figure is enlarging due to the improved treatment of acute coronary events and ageing of the population. HF is associated with frequent hospital admissions, emergency department visits, and low quality of life but better self-care among patients has been shown to improve patients’ outcomes. Even with innovations in technology, most of the day-to-day care for chronic HF is done by the patient at home and involves self-care. Patients who engage in self-care have fewer symptoms, better functional capabilities and better Health-Related Quality of Life (HRQL). Patient education is an important component in enabling the patient to comply with the prescribed treatment and carry out self-care. The life-style changes needed for patients with heart failure are adherence to an often complex medical treatment, restricted intake of salt and fluids, alcohol restriction, modified physical activity, infection prophylaxis and monitoring of symptoms indicating deterioration, such as increased shortness of breath, weight. Communication and decision-making between clinicians and HF patients have not been well studied. The aim of this study was to discuss the results of the research dealing with a communication doctor - patient in patients with chronic heart failure and general problems associated with this syndrome.
