摘要：In heart failure (HF) patients frailty syndrome and cognitive impairment (CI) affect outcome by decreasing the capability for performing self-care, adhering to the prescribed treatment regimen, monitoring symptoms. The aim was to investigate whether CI affects the compliance to therapeutic regimens. Methods: 170 with HF were included. We employed the Mini Mental State Examination (MMSE), for dementia and the Revised Heart Failure Compliance Scale to assess compliance. Results: CI patients showed lower compliance in all domains: 2.8±1.0 vs 3.3±1.0 (keeping appointments), 2.8±0.9 vs. 3.4±0.9 (pharmaceutical compliance), 0.4±0.8 vs. 1.4±1.2 (regular body weight monitoring), 2.0±1.3 vs. 2.7±1.0 (reduced salt intake), 1.9±1.2vs. 2.9±1.0 (fluid intake restriction), and 0.5±0.8 vs. 1.7±1.1 (regular exercise). Multiple regression analysis showed cognitive function to be an independent predictor for regular body weight monitoring (β=1.223;p<0.001), fluid intake restriction (β=1.081;p<0.001), and regular exercise (β=1.237;p<0.001). In multivariate analysis, the stimulant variables for compliance with HF treatment were: education (β=1.124), being in a relationship (β=2.231), and lack of cognitive impairment (β=0.320); the number of hospitalizations due to HF was identified as a destimulant (β=-0.495). Conclusion: Non-compliance is a major problem in elderly with HF. The cognitive function is an independent contributor to total compliance and to compliance with non-pharmaceutical recommendations. Being in a relationship and education are independent predictors of better compliance, while the number of rehospitalizations due to HF exacerbations is an independent predictor of worse compliance. Early detection of CI may offer an opportunity for intervention and a key strategy for improving clinical outcomes in older adults with HF.
其他摘要：U pacjentów z niewydolnością serca występowanie zespołu kruchości i zaburzeń funkcji poznawczych może wpływać na efekty leczenia, poprzez zmniejszenie możliwości samoopieki, przestrzegania ustalonych schematów terapeutycznych oraz upośledzenie monitorowania objawów. Celem badania była ocena związku funkcji poznawczych z przestrzeganiem zaleceń terapeutycznych w leczeniu niewydolności serca. Metody: Do badania włączono 170 pacjentów z rozpoznaną niewydolnością serca. W badaniu wykorzystano Mini Mental State Examination (MMSE) do oceny funkcji poznawczych oraz Revised Heart Failure Compliance Scale (RHFCS) do oceny przestrzegania zaleceń terapeutycznych ograniczania podaży sodu w diecie, ograniczenia płynów, codziennego ważenia i aktywności fizycznej. Wyniki Pacjenci z zaburzeniami funkcji poznawczych mają niższy poziom przestrzegania zaleceń w zakresie wszystkich domen kwestionariusza RHFCS, stosownie: przestrzeganie wizyt kontrolnych (2.8 ± 1.0 vs 3.3 ± 1.0), przestrzeganie zaleceń farmakologicznych (2.8 ± 0.9 vs. 3.4 ± 0.9), regularna kontrola masy ciała (0.4 ± 0.8 vs. 1.4 ± 1.2), ograniczenia spożycia soli (2.0 ± 1.3 vs. 2.7 ± 1.0), ograniczenia spożycia płynów (1.9 ±1.2 vs. 2.9 ±1.0), regularna aktywność fizyczna (0.5 ±0.8 vs. 1.7 ±1.1). Analiza regresji wielorakiej pokazała, że funkcje poznawcze są niezależnym predyktorem związanym z regularną kontrolą masy ciała (β=1.223; p<0.001), ograniczeniem płynów (β=1.081; p<0.001) i regularną aktywnością fizyczną (β=1.237; p<0.001). W analizie wieloczynnikowej niezależnymi predyktorami dostosowania do terapii niewydolności serca (stymulantami) okazały się: wykształcenie (β-1.124), życie w związku (β=2.231) i brak zaburzeń funkcji poznawczych (suma punktów kwestionariusza MMSE) (β=0.320) natomiast destymulantem - liczba hospitalizacji z powodu niewydolności serca. (β=-0.495) Wnioski 1. Nieprzestrzeganie zaleceń terapeutycznych jest istotnym problemem wśród pacjentów z niewydolnością serca w wieku podeszłym. 2. Funkcje poznawcze są niezależnym predyktorem mającym związek z przestrzeganiem zaleceń terapeutycznych. 3. Życie w związku i wykształcenie są niezależnymi predyktorami zwiększającymi przestrzeganie zaleceń terapeutycznych, natomiast liczba rehospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca jest niezależnym predyktorem obniżającym przestrzeganie zaleceń terapeutycznych. 4. Wczesne rozpoznawanie zaburzeń funkcji poznawczych może przyczyniać się do lepszego planowania interwencji i strategii zmierzającej do poprawy przestrzegania zaleceń i zwiększenia skuteczności leczenia.
