摘要：W ciągu ostatnich kilku dekad antagoniści witaminy K, aż do momentu wprowadzenia doustnych antykoagulantów niebędących antagonistami witaminy K (z ang. non-vitamin K oral anticoagulants, NOACs) były jedynymi doustnymi lekami stosowanymi celem redukcji ryzyka udaru niedokrwiennego i powikłań zakrzepowo-zatorowych. Bezpośredni inhibitor trombiny - dabigatran i inhibitory czynnika Xa: apiksaban, rywaroksaban oraz edoksaban bezpośrednio hamują kaskadę krzepnięcia i mają wiele zalet w porównaniu z warfaryną, w tym podobne lub mniejsze ryzyko krwawień. Największą wadą NOACs pozostaje jednak brak powszechnie dostępnych, specyficznych odtrutek, które w sytuacjach nagłych mogłyby odwrócić ich działanie przeciwzakrzepowe. Nowe, specyficzne odtrutki (idarucizumab, andeksanet alfa i ciraparantag) posiadają obiecujące, wstępne wyniki ich stosowania i mogą stać się szeroko dostępne w codziennej praktyce klinicznej. W artykule omówiono efektowność ich stosowania oraz podamy najnowsze informacje związane z rozwojem tej grupy leków.
其他摘要：For several decades the vitamin K antagonist oral anticoagulants were the only outpatient therapy that existed to reduce the risk of stroke and thromboembolism until non-vitamin K oral anticoagulants (NOACs). Direct thrombin inhibitor: dabigatran and factor Xa inhibitors: apixaban, rivaroxaban, and edoxaban directly inhibit the coagulation cascade. DOACs have many advantages over warfarin. In general, the new agents have similar or lower bleeding risk than vitamin K antagonists, especially risk of intracranial bleeding. However, the biggest drawback of DOACs has been the lack of specific antidotes to reverse the anticoagulant effect in emergency situations. New specific antidotes (idarucizumab, andexanet alfa, and ciraparantag) show promising data, and may soon become available for clinical use. In this article, we review the pharmacology of these agents, outcomes of their use, and the more recent advances for the development of specific antidotes.
