摘要：Wstęp. Edukacja chorych na cukrzycę wpływa na obniżenie ryzyka późnych powikłań cukrzycy. Celem pracy było określenie poziomu wiedzy pacjentów z cukrzycą typu 2 w zakresie profilaktyki zespołu stopy cukrzycowej. Materiał i metoda. Metodą wykorzystaną w pracy był sondaż diagnostyczny, techniką testowanie wiedzy pacjentów, a narzędziem autorski test wiadomości. Badania zostały przeprowadzone wśród 100 dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 w SPSK4 w Lublinie w 2014 roku. Wyniki badań. Pacjenci z cukrzycą posiadali dużą wiedzę w zakresie zalecanej diety, wysiłku fizycznego i zasad monitorowania cukrzycy. Deficyt dotyczył znajomości istoty i czynników ryzyka zespołu stopy cukrzycowej. Poziom wiedzy badanych był związany z ich wykształceniem, czasem trwania choroby i miejscem zamieszkania. Chorzy z wykształceniem wyższym i średnim posiadali wyższy poziom wiedzy niż pacjenci z wykształceniem zawodowym i podstawowym. Dłuższy czas trwania choroby wiązał się z wyższym poziomem wiedzy respondentów. Osoby mieszkające na wsi miały większy deficyt wiedzy niż badani zamieszkali w mieście. Płeć i wiek badanych nie wpływały na ich przygotowanie do profilaktyki zespołu stopy cukrzycowej. Wnioski. Przygotowanie chorych do profilaktyki zespołu stopy cukrzycowej było niewystarczające. Badania wskazują na konieczność zintensyfikowania działań edukacyjnych środowiska medycznego wśród chorych z cukrzycą.
其他摘要：Backgroud. Education of diabetic patients reduces the risk of long-term diabetic complications. The purpose of study was to assess the knowledge of patients with type 2 diabetes on the prophylaxis of diabetic foot. Material and methods. The problem was investigated by means of a survey to test patients’ knowledge (technique) using test of knowledge as a tool. The survey was carried out among 100 patients with type 2 diabetes in PSK4, Lublin, in 2014. Results. The diabetic patients demonstrated wide knowledge on the recommended diet, physical effort and rules of monitoring diabetes. However certain deficit was found in the area of knowledge on risk factors for diabetic foot and the problem itself. The level of knowledge correlated with respondents’ education, disease duration and the place of living. The patients with higher and secondary education presented higher level of knowledge compared with the patients with vocational and primary education. Longer period of disease duration correlated with better knowledge on the disease. The respondents living in the country showed higher deficit compared to the respondents from the city. The age or gender of the respondents did not affect their preparation to the prophylaxis of diabetic foot. Conclusions. The results found the patients were not sufficiently prepared to the prophylaxis of diabetic foot. The results suggest the need to intensify educational activities of medical personnel addressed at diabetic patients.
