摘要：Wprowadzenie i cel pracy: Regularna aktywność fizyczna stanowi integralny element właściwego stylu życia, niezbędny do prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży. Uznaje się ją za najlepszą niefarmakologiczną metodę pierwotnej i wtórnej prewencji większości schorzeń stanowiących współcześnie główną przyczynę śmierci – tzw. chorób cywilizacyjnych. Celem pracy jest określenie związku między uczestnictwem w lekcjach wychowania fizycznego w dzieciństwie a aktywnością ruchową w życiu dorosłym. Materiał i metoda: Badaniem została objęta grupa 937 losowo wybranych pracowników biurowych zatrudnionych na terenie województwa lubelskiego. Zastosowaną metodą badawczą był sondaż diagnostyczny z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety. Zależność statystyczną pomiędzy aktywnym uczestnictwem na lekcjach wychowania fizycznego a aktywnością ruchową w życiu dorosłym sprawdzano przy użyciu testu χ2 Pearsona. Wyniki: Respondenci systematycznie ćwiczący na lekcjach w-f częściej podejmują czynną formę odpoczynku w życiu dorosłym (p<0,0003). Ich aktywność fizyczna jest istotnie częściej motywowana dbałością o zdrowie (p=0,002) oraz przyjemnością płynącą z aktywnego trybu życia (p=0,029). Ankietowani ćwiczący na w-f z przymusu tylko nieznacznie rzadziej podejmują aktywność fizyczną w życiu dorosłym w odniesieniu do osób ćwiczących na lekcjach chętnie i systematycznie (69% i 74%). Wnioski: Aktywne uczestnictwo w lekcjach w-f zwiększa prawdopodobieństwo udziału w kulturze fizycznej po zakończeniu etapu edukacyjnego. Właściwy stosunek do aktywności i nawyki związane z ruchem nabyte w fazie progresywnej wpływają na utrwalenie i przejawianie ich w dalszych etapach ontogenezy człowieka.
其他摘要：Introduction and work aim: Regular physical activity constitutes an integral element of appropriate lifestyle, essential for normal children and young people development. It is regarded as the best nonpharmacological method of the primitive and secondary prevention of majority diseases, which are the main cause of death in our times – so-called diseases of affluence. An aim of work is to determine the relation between participation in physical education classes and motor activity of adults. Material and Methods: Study included group of 937 randomly selected clerical staff employed in the Lublin Voivodeship. Diagnostic survey method was applied with a use of author's questionnaire form. Statistical relation between active participation in physical education classes and motor activity of adults was tested using the χ2 Pearson test. Results: Respondents, who regularly practiced in physical education classes, more often choose the dynamic form of rest in adults (p < 0.0003). Their physical activity indeed is more often motivated by care for health (p = 0.002) as well as pleasure from the active lifestyle (p = 0.029). Respondents, who practiced in physical education classes by force, only slightly less frequently choose the physical initiative in adulthood, compared to people, who willingly and regularly practiced in the classes (69% and 74%). Conclusions: Active participation in physical education classes increases probability of participation in the physical culture after educational stage. Appropriate attitude to the activity and habits associated with motor activity, acquired in the progressive phase, resulted in a strengthening and manifesting them in further ontogenesis stages.
