摘要：Wstęp: Bruksizm określany jest jako nieświadome, nieprawidłowe, utrwalone czynności narządu żucia, odbiegające jakościowo i ilościowo od prawidłowych funkcji. Inna definicja mówi o zaburzeniu motorycznym w obrębie jamy ustnej, charakteryzującym się zgrzytaniem I zaciskaniem zębów, występującymi w czasie snu. Dotychczas nie wyjaśniono etiologii tego zaburzenia, uważa się natomiast, że jest ono związane z zaburzeniami miejscowymi, psychicznymi oraz dotyczącymi układu nerwowego i neurotransmiterów. Cel pracy: Celem pracy jest przegląd literatury i opis stanu wiedzy na temat wykorzystania toksyny botulinowej w leczeniu bruksizmu. Metody leczenia: Pacjent zgłasza się do lekarza zazwyczaj po pojawieniu się dokuczliwego, trudnego do dokładnego zlokalizowania bólu. Podstawą prawidłowego leczenia jest wykrycie parafunkcji i uświadomienie pacjentowi faktu jej istnienia. Charakterystyczne dla diagnozy są zmiany w obrębie uzębienia: starcie patologiczne, recesje, pęknięcia szkliwa i ubytki abfrakcyjne, a także zmiany w obrębie śluzówki policzków. Leczenie rozpoczyna się od zastosowania terapii okluzyjnej, mającej na celu relaksacje mięśni, ograniczenie parafunkcji i zmniejszenie bólu. W postaciach z silnym bólem wprowadza się leki z grupy NLPZ, a w razie konieczności także środki przeciwlękowe, uspokajające i przeciwdepresyjne. W przypadku braku reakcji na zastosowane leczenie, wykorzystuje się iniekcje toksyny botulinowej typu A. Dawka środka zależna jest od wyjściowego napięcia mięśnia, a efekt obniżenia jego aktywności utrzymuje się 4 do 6 miesięcy. Wnioski: zastosowanie toksyny botulinowej stwarza możliwość selektywnego wyłączenia nadaktywnych mięśni, co stanowi dużą zaletę w porównaniu z innymi technikami. Dodatkową korzyścią tej terapii jest osiągany dobry efekt kosmetyczny, odwracalne działanie i znikoma ilość efektów niepożądanych.
其他摘要：Introduction: Bruxism is defined as abnormal, fixed, unconscious chewing organ function, deviating qualitatively and quantitatively from normal function. Another definition speaks of motor dysfunction in the mouth, characterized by grinding and clenching of the teeth, occurring during sleep. The etiology of this disorder has not been explained until now, but it is believed to be related to localized, mental, nervous and neurotransmitter disorders. Purpose: The aim of the study is to review literature and knowledge about the use of botulinum toxin in the treatment of bruxism. Methods of treatment: The patient reports to the physician usually after a distressing, difficult to locate pain. The basis for proper treatment is to detect parafunctions and to make the patient aware of their existence. Diagnostic symptoms include dentinal lesions, recesses, enamel cracks and abfractive cavities, as well as changes in the mucosal area of the cheeks. Treatment begins with the use of an occlusive therapy to relax muscles, reduce parafunction and relieve pain. In the form of severe pain, NSAIDs are introduced and, if necessary, anxiolytics, sedatives and antidepressants. In the absence of response to the treatment used, botulinum toxin type A injections are used. The dose of the agent depends on the initial muscle tone and the effect of decrease in its activity is maintained for 4 to 6 months. Conclusions: The use of botulinum toxin makes it possible to selectively exclude overactive muscles, which is a great advantage over other techniques. An additional benefit of this therapy is achieved good cosmetic effect, reversible effect and minimal amount of side effects.
关键词：Wstęp: Bruksizm określany jest jako nieświadome, nieprawidłowe, utrwalone czynności narządu żucia, odbiegające jakościowo i ilościowo od prawidłowych funkcji. Inna definicja mówi o zaburzeniu motorycznym w obrębie jamy ustnej, charakteryzującym się zgrzytaniem I zaciskaniem zębów, występującymi w czasie snu. Dotychczas nie wyjaśniono etiologii tego zaburzenia, uważa się natomiast, że jest ono związane z zaburzeniami miejscowymi, psychicznymi oraz dotyczącymi układu nerwowego i neurotransmiterów. Cel pracy: Celem pracy jest przegląd literatury i opis stanu wiedzy na temat wykorzystania toksyny botulinowej w leczeniu bruksizmu. Metody leczenia: Pacjent zgłasza się do lekarza zazwyczaj po pojawieniu się dokuczliwego, trudnego do dokładnego zlokalizowania bólu. Podstawą prawidłowego leczenia jest wykrycie parafunkcji i uświadomienie pacjentowi faktu jej istnienia. Charakterystyczne dla diagnozy są zmiany w obrębie uzębienia: starcie patologiczne, recesje, pęknięcia szkliwa i ubytki abfrakcyjne, a także zmiany w obrębie śluzówki policzków. Leczenie rozpoczyna się od zastosowania terapii okluzyjnej, mającej na celu relaksacje mięśni, ograniczenie parafunkcji i zmniejszenie bólu. W postaciach z silnym bólem wprowadza się leki z grupy NLPZ, a w razie konieczności także środki przeciwlękowe, uspokajające i przeciwdepresyjne. W przypadku braku reakcji na zastosowane leczenie, wykorzystuje się iniekcje toksyny botulinowej typu A. Dawka środka zależna jest od wyjściowego napięcia mięśnia, a efekt obniżenia jego aktywności utrzymuje się 4 do 6 miesięcy. Wnioski: zastosowanie toksyny botulinowej stwarza możliwość selektywnego wyłączenia nadaktywnych mięśni, co stanowi dużą zaletę w porównaniu z innymi technikami. Dodatkową korzyścią tej terapii jest osiągany dobry efekt kosmetyczny, odwracalne działanie i znikoma ilość efektów niepożądanych.
其他关键词：Introduction: Bruxism is defined as abnormal, fixed, unconscious chewing organ function, deviating qualitatively and quantitatively from normal function. Another definition speaks of motor dysfunction in the mouth, characterized by grinding and clenching of the teeth, occurring during sleep. The etiology of this disorder has not been explained until now, but it is believed to be related to localized, mental, nervous and neurotransmitter disorders. Purpose: The aim of the study is to review literature and knowledge about the use of botulinum toxin in the treatment of bruxism. Methods of treatment: The patient reports to the physician usually after a distressing, difficult to locate pain. The basis for proper treatment is to detect parafunctions and to make the patient aware of their existence. Diagnostic symptoms include dentinal lesions, recesses, enamel cracks and abfractive cavities, as well as changes in the mucosal area of the cheeks. Treatment begins with the use of an occlusive therapy to relax muscles, reduce parafunction and relieve pain. In the form of severe pain, NSAIDs are introduced and, if necessary, anxiolytics, sedatives and antidepressants. In the absence of response to the treatment used, botulinum toxin type A injections are used. The dose of the agent depends on the initial muscle tone and the effect of decrease in its activity is maintained for 4 to 6 months. Conclusions: The use of botulinum toxin makes it possible to selectively exclude overactive muscles, which is a great advantage over other techniques. An additional benefit of this therapy is achieved good cosmetic effect, reversible effect and minimal amount of side effects.
