标题：Religijność i kryzysy religijne studentów medycyny a ich opinie na temat przydatności posługi kapelanów i religii w radzeniu sobie z chorobą
其他标题：Religiosity and religious crises of medical students and their opinions on the usefulness of chaplains’ service and religion in coping with illness
摘要：Cel: Celem pracy było uzyskanie informacji na temat religijności studentów medycyny, wraz z uwzględnieniem występowania zjawiska kryzysu religijnego. W pracy podjęto także próbę zweryfikowania czy występują zależności pomiędzy centralnością religijności a sposobem odpowiedzi na pytania o przydatność posługi księży kapelanów i funkcję religii w radzeniu sobie z chorobą. Materiał i metoda: Badania przeprowadzono wśród 273 studentów kierunku lekarskiego (19 – 27 r.ż.). Dane uzyskano z wykorzystaniem Skali Kryzysu Religijnego W. Prężyny (SKR), Skali Centralności Religijności S. Hubera (tłum. Beata Zarzycka) (C-15) oraz kwestionariusza ankiety własnego autorstwa. Wyniki: Badani, którzy byli przekonaniu o tym, że religia i kontakt z kapelanem zdecydowanie pomaga w radzeniu sobie z trudnościami życiowymi częściej nie mieli kryzysu religijności w porównaniu z badanymi, którzy uważali, że religia raczej pomaga, bądź byli zdania, że religia nie pomaga w radzeniu sobie z trudnościami życiowymi. Odnotowano wyższą centralność religijności w poszczególnych wymiarach treściowych w grupie ankietowanych, którzy uważali, że religia oraz kontakt z księdzem kapelanem w szpitalu zdecydowanie pomagają w radzeniu sobie z chorobą niż w grupie ankietowanych, którzy uważali, że raczej pomagają, bądź nie pomagają lub nie potrafili ocenić. Wnioski: Przeprowadzone badania pozwoliły stwierdzić, że studenci, którzy doświadczają kryzysu religijnego częściej niż niedoświadczający kryzysów nie przypisują religii i posłudze kapelanów dużej roli w radzeniu sobie z problemami życiowymi. Badani, którzy uważali, że zarówno religia, jak i kontakt z księdzem kapelanem pomaga w radzeniu sobie z trudnościami charakteryzują się wysoką częstotliwością podejmowania osobistych praktyk religijnych.
其他摘要：Aim: The aim of the study was to obtain information on the religiosity of medical students, including the occurrence of the phenomenon of religious crisis. The paper also attempts to verify whether there is a relationship between the centrality of religiosity and the way to answer questions about the usefulness of ministry of chaplains and the role of religion in coping with illness. Method: The study was conducted among 273 medical students, aged 19-27. Data was obtained using Scale of the Religious Crisis by W. Prężyny (SKR), Scale of Centrality of the Religions of S. Huber in translation of B. Zarzycka and a self-devised questionnaire. Results: Respondents who were convinced that religion and contact with the chaplain helps to cope with life difficulties, compared to those who believed that religion rather helps, or those who thought religion does not help, experience a religious crisis less often. In the groups of people who believed that religion and the priest's in-hospital contact definitely helps to cope with the disease, in comparison to those who thought it rather helps or than those who thought it does not help, a higher centrality of religiosity in the various subscales was observed. Conclusion: Studies have shown that students who do not attribute religion and chaplaincy to a large role in coping with life problems experience a religious crisis more often than those who do not experience crises. Respondents who believed that both religion and priest's in- hospital contact help in coping with difficulties were characterized by high frequency of personal religious practices.
关键词：Cel: Celem pracy było uzyskanie informacji na temat religijności studentów medycyny, wraz z uwzględnieniem występowania zjawiska kryzysu religijnego. W pracy podjęto także próbę zweryfikowania czy występują zależności pomiędzy centralnością religijności a sposobem odpowiedzi na pytania o przydatność posługi księży kapelanów i funkcję religii w radzeniu sobie z chorobą. Materiał i metoda: Badania przeprowadzono wśród 273 studentów kierunku lekarskiego (19 – 27 r.ż.). Dane uzyskano z wykorzystaniem Skali Kryzysu Religijnego W. Prężyny (SKR), Skali Centralności Religijności S. Hubera (tłum. Beata Zarzycka) (C-15) oraz kwestionariusza ankiety własnego autorstwa. Wyniki: Badani, którzy byli przekonaniu o tym, że religia i kontakt z kapelanem zdecydowanie pomaga w radzeniu sobie z trudnościami życiowymi częściej nie mieli kryzysu religijności w porównaniu z badanymi, którzy uważali, że religia raczej pomaga, bądź byli zdania, że religia nie pomaga w radzeniu sobie z trudnościami życiowymi. Odnotowano wyższą centralność religijności w poszczególnych wymiarach treściowych w grupie ankietowanych, którzy uważali, że religia oraz kontakt z księdzem kapelanem w szpitalu zdecydowanie pomagają w radzeniu sobie z chorobą niż w grupie ankietowanych, którzy uważali, że raczej pomagają, bądź nie pomagają lub nie potrafili ocenić. Wnioski: Przeprowadzone badania pozwoliły stwierdzić, że studenci, którzy doświadczają kryzysu religijnego częściej niż niedoświadczający kryzysów nie przypisują religii i posłudze kapelanów dużej roli w radzeniu sobie z problemami życiowymi. Badani, którzy uważali, że zarówno religia, jak i kontakt z księdzem kapelanem pomaga w radzeniu sobie z trudnościami charakteryzują się wysoką częstotliwością podejmowania osobistych praktyk religijnych.
其他关键词：Aim: The aim of the study was to obtain information on the religiosity of medical students, including the occurrence of the phenomenon of religious crisis. The paper also attempts to verify whether there is a relationship between the centrality of religiosity and the way to answer questions about the usefulness of ministry of chaplains and the role of religion in coping with illness. Method: The study was conducted among 273 medical students, aged 19-27. Data was obtained using Scale of the Religious Crisis by W. Prężyny (SKR), Scale of Centrality of the Religions of S. Huber in translation of B. Zarzycka and a self-devised questionnaire. Results: Respondents who were convinced that religion and contact with the chaplain helps to cope with life difficulties, compared to those who believed that religion rather helps, or those who thought religion does not help, experience a religious crisis less often. In the groups of people who believed that religion and the priest's in-hospital contact definitely helps to cope with the disease, in comparison to those who thought it rather helps or than those who thought it does not help, a higher centrality of religiosity in the various subscales was observed. Conclusion: Studies have shown that students who do not attribute religion and chaplaincy to a large role in coping with life problems experience a religious crisis more often than those who do not experience crises. Respondents who believed that both religion and priest's in- hospital contact help in coping with difficulties were characterized by high frequency of personal religious practices.
