摘要：18 Mart 2016 tarihinde Türkiye ve Avrupa Birliği (AB), Türkiye’den AB ülkelerine Yunanistan üzerinden gerçekleşen düzensiz göçün uluslararası hukuka uygun olarak önlenmesi ve insan kaçakçılığı şebekelerinin çökertilmesi için işbirliği yapmayı kabul etmiştir. Söz konusu mutabakat, devletlerin çıkarlarına hizmet ederken insan hakları boyutuyla da tartışmalara neden olmaktadır. Bu çalışmadaki amaç, mutabakat koşullarının doğrudan etkilediği Türkiye ve Yunanistan’daki tartışmalarda mutabakatın çıkar boyutunun mu, insan hakları boyutunun mu ağır bastığının cevabını aramaktadır. Bu bağlamda, iki ülke basınının argümanları Habermas’ın İletişimsel Eylem Kuramı çerçevesinde bu iki kategoride incelenmiştir. Çalışma, Türkiye ve Yunanistan basınının 18 Mart mutabakatını eleştirmek ya da desteklemek için ağırlıklı olarak devlet çıkarları odaklı gerekçeler kullandığını, insan hakları odaklı gerekçelerin tartışmalarda önemli bir rol oynamadığını ortaya koymaktadır. Habermas’ın meşruiyet kavramından hareketle, basında insan hakları odaklı gerekçelerin tercih edilmemesi, 18 Mart Mutabakatı’nın Türkiye ve Yunanistan’da genel olarak devlet çıkarları boyutuyla ele alındığı çalışmanın temel iddiasıdır.
其他摘要：On 18 March 2016 Turkey and the European Union (EU) agreed upon cooperation to stop irregular immigration from Turkey to the EU states via Greece. The agreement has two main dimensions: on the one hand it serves the national interests of the parties, but on the other hand it can be problematic in terms of human rights. This paper aims to provide answers to whether the national interest or the human rights dimension of the agreement prevailed the discussions in Turkey and Greece. For this purpose, within the theoretical framework of Habermas’s Communicative Action, the arguments are analyzed under two categories; if the arguments are justifying and/or criticizing the agreement by referring to the national interests then they are categorized as utilitybased but if they are referring to the humanrights dimension then they are categorized as rightbased. The analysis suggests that in Turkey and Greece, interestbased validity claims dominate the arguments supporting or criticizing the agreement in press visavis rightsbased validity claims. Based on Habermas’s conceptualization of justifications, the paper argues that the 18 March Agreement is dominantly evaluated from the perspective of national interests in Turkey and Greece.
关键词：Geri Kabul Anlaşması;Düzensiz Göç;Türkiye;Yunanistan;İletişimsel Eylem Kuramı
其他关键词：Readmission Agreement;Irregular Migration;Turkey;Greece;Communicative Action Theory
