摘要：AMAÇ: Bu çalışmanın amacı Sınıf 2 aktivatör ile tedavi gören mandibular retrüzyon ile karakterize iskeletsel Sınıf 2 probleme sahip bireylerde, dudak konumu ve ilişkili iskelet yapıdaki değişimlerin uzun dönemde incelenmesidir. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalışmada tedavi başındaki yaş ortalaması 11.36±0.77 yıl ve ortalama kalan büyüme potansiyeli .98±4.27 olan 8 kız 8 erkek toplam 16 bireyin, aktivatör uygulaması öncesi (T1), aktivatör uygulaması sonrası (T2) ve takip sonu (T3) lateral sefalometrik radyografları üzerinde yapılan sekiz lineer ve altı açısal ölçüm değerlendirildi. Bireylerin ortalama tedavi süresi (T2-T1) 11.00±3.38 ay; pekiştirme süresi (T3-T2) 1.98±0.93 yıl olarak hesaplandı. Pekiştirme döneminde hastalara aktivatör dışında ek bir aparey yapılmamış olması ya da sabit tedaviye geçilmemiş olması koşulu arandı. Gruplararası farkın kontrolü için tek yönlü ANOVA analizi ve Tukey testi kullanıldı. p <0.05 önem düzeyi istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. BULGULAR: T1-T2 ve T2-T3 dönemlerine ait ortalamalar arası istatistiksel olarak anlamlı herhangi bir fark yoktur. T1-T3 dönemlerine ait ortalamalar karşılaştırıldığında; T3 döneminde T1’e göre ANB˚de azalma (p<0.05); alt çenenin efektif boyutunda artış (Co-Gn; p<0.01), alt keser protrüzyonu (NB-L1; p<0.05) ve alt dudak kalınlığında artış (LL-B; p<0.05) görülmüştür. SONUÇ: Aktivatör tedavisi ile pekiştirme döneminde anlamlı olmak üzere, sagittal yönde alt üst çene ilişkisinde iyileşme, alt çenenin efektif boyutunda ve alt dudak kalınlığında artış ile alt keser dişlerde protrüzyon olduğu gözlemlenmiştir. Fonksiyonel tedavilerin kalıcı etkilerini değerlendirmek için pekiştirme dönemlerinin de incelenmesi önemlidir.
其他摘要：OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the long term effects of Class 2 activator therapy on the position of incisors and the lips. MATERIALS AND METHOD: Lateral cepholmetric radiographs of patients (8 males, 8 females; mean chronological age 11.36±0.77 years) who were skeletally Class 2 with mandibular retrognathia and received activator therapy were included in this retrospective study. Linear and angular measurements were made at the beginning of treatment (T1), at the end of active treatment (T2) and at the end of retention period. Mean treatment time (T2-T1) was 11.00±3.38 months, and mean retention period (T3-T2) was 1.98±0.93 years. Patients who used the same appliance in the retention period were included in the study. The difference between groups was analyzed with One Way ANOVA and Tukey tests; p<0.05 was assigned as statistically significant. RESULTS: There was no statistically significant difference between the mean values of measurements at T1-T2 and T2-T3 periods. When T1-T3 were analyzed, the ANB˚ decreased (p<0.05); the effective length of the mandible increased (Co-Gn; p<0.01), lower incisors protruded (NB-L1; p<0.05) and the thickness of the lower lip increased (LLB; p<0.05) at T3 compared to T1. CONCLUSION: With the activator therapy, sagittal maxillomandibular relationship enhanced, the effective mandibular length and lower lip thickness increased and lower incisors protruded and the effects were more pronounced in the retention period. Therefore, in order to analyze the real effects of functional therapies, evaluation of the retention period is crucial.
关键词：İskeletsel Sınıf 2 ; Ortodontik Cihazlar ; Aktivatör ; Dudak Konumu ; Kesici Diş İlişkisi ; Fonksiyonel Tedavi ; Pekiştirme ; Sınıf II Bölüm 1 ; Uzun Dönem
其他关键词：Class II Division 1 ; Functional Treatment ; Incisor Relationship ; Lip Posture ; Long Term ; Orthodontic Appliances ; Activator ; Retention ; Skeletal Class 2
