摘要：Amaç: Diş hekimliğinde çalışma alanının izolasyonu en iyi şekilde lastik örtü (rubber-dam/RD) kullanılarak sağlanmaktadır. Bu çalışmanın amacı Türkiye’deki Restoratif Tedavi ve Endodonti Anabilim Dallarında görev yapan öğretim elemanlarının RD kullanma sıklığını saptamaktır. Gereç ve Yöntem: Her birinde 9 soru bulunan A4 kağıtlara bastırılmış 300 adet anket formu farklı fakültelerde görev yapan öğretim elemanlarına dağıtıldı ve soru formlarından elde edilen bilgiler değerlendirildi. Katılımcıların yaş, cinsiyet, klinik deneyim, görev yerleri ve uyguladıkları tedavi tipine göre RD kullanımları değerlendirildi. Bulgular: 211 geçerli katılımcının % 78’i (n=164) RD’i ‘ara-sıra’ kullandığını, % 4’ü (n=4) ‘her zaman’ kullandığını ve % 18’i (n=38) ‘hiçbir zaman’ kullanmadığını bildirdi. Hekimlerin çoğu RD’yi endodontide kullanmayı tercih ettiğini belirtti. RD kullanımını sınırlandıran birinci sıradaki caydırcı faktör ‘yetersiz zaman’(% 56) olup bunu ‘düşük tedavi ücretleri’(% 40) ve ‘yetersiz eğitim’(% 21) izlemektedir. Sonuç: Diş hekimliği işlemlerinde RD kullanımının önemini mezuniyet sonrası eğitim programları ve kurslarıyla daha çok vurgulamak, yöntemin diş hekimlerince kullanım sıkılığını arttırabilir.
