摘要：Podczas przygotowywania kilkanaście lat temu pracy na temat panowania Karola Prostaka natknąłem się w dokumentach wychodzących z jego kancelarii na formułę, której sensu nie mogłem przeniknąć. Było to określenie palatium publicum, które, jak sądziłem wówczas, zawierało w sobie wewnętrzną sprzeczność. Z jednej strony bowiem jako miejsce wystawienia dokumentu wymieniony został pałac królewski, gmach wyjątkowy i zamknięty dla osób postronnych, zbudowany dla podkreślenia królewskiego majestatu i stworzenia warunków do reglamentowania dostępu przed oblicze monarchy. Z drugiej zaś podkreślony został publiczny, może nawet otwarty, charakter pałacu, co mogło sugerować łatwość dostępu i kontaktu z panującym. Zajęty jednak pisaniem rozprawy o walce ideologicznej w latach równoległych rządów Odona i Karola Prostaka, na długo zapomniałem o intrygującej formule datacyjnej królewskich przywilejów1. Przypomniałem sobie o niej dopiero niedawno, w trakcie sesji w Getyndze poświęconej miejscom władzy, podczas dyskusji na temat odmiennych typów przestrzeni oraz symboli charakteryzujących i wyróżniających je we wczesnym średniowieczu2. Problem „pałacu publicznego” w sposób naturalny powrócił wtedy jako temat pogłębionej analizy3.
