摘要：Współcześnie coraz częściej da się słyszeć opinie kwestionujące zasadność zajmowania się historią filozofii. W myśl bezkrytycznie przyjmowanego założenia, że „to, co nowe”, jest wręcz ex definitio lepsze od „tego, co stare”, podejmowane są próby zupełnego zdeprecjonowania zarówno filozofii starożytnej, jak też średniowiecznej i nowożytnej. Platon, Arystoteles, Tomasz, Augustyn, Kartezjusz, Hume, Kant – wszyscy oni mieliby wprawdzie zająć należne im miejsce w annałach filozofii, ale ich myśl powinna zostać uznana za bezużyteczny relikt dawnych czasów. W takiej sytuacji publikacje podejmujące temat aktualności koncepcji filozoficznych głoszonych w minionych stuleciach zyskują szczególną wartość. Jedynym sposobem poznania prawdziwej wartości tych poglądów zdaje się ich konfrontacja z najnowszymi osiągnięciami refleksji filozoficznej. Próbę takiej konfrontacji podejmuje w swojej najnowszej książce Reinhard Brandt, jeden z najbardziej znaczących współczesnych komentatorów myśli Kanta. Główne pytanie, jakie stawia Brandt, jest bardzo ogólne: co pozostało z filozofii Kanta? Autor jednak już we wstępie je doprecyzowuje, po kolei wyszczególniając problemy, które będzie omawiał w kolejnych rozdziałach. Wypunktujmy j.
