出版社：Institute of Slavic Studies, Polish Academy of Sciences
摘要：Urodzony w roku wybuchu II wojny światowej macedoński poeta Bogomil G’uzel od debiutu na początku lat sześćdziesiątych zajmo wał w swej ojczyźnie miejsce szczególne jako osobowość artystyczna odosob niona ze względu na wyjątkową rozległość swych ideowo-filozoficznych ko_x005f?neksji. Anglista z wykształcenia, tłumacz między innymi Szekspira, Audena, Eliota i Rilkego, uchodził w literaturze jugosłowiańskiej Macedonii – zysku jącej dopiero międzynarodową rozpoznawalność – za autora hermetycznego, odróżnianego zwykle etykietą erudycyjnego neoklasycyzmu. Jednocześnie przez pół wieku twórczej drogi (której wiernie towarzyszyły uważne komenta rze coraz młodszych zastępów literaturoznawców – od Georgi Staleva i Vlady Uroševicia, przez Lidiję Kapuševską-Drakulevską, do Sonji Stojmenskiej-El?zeser) niejednokrotnie odczytywano przesłanie jego wierszy w konstelacji „narodowej” – jako głosu podmiotu lirycznego czującego się spadkobiercą idei zbiorowej i autora wizjonerskich motywów losów południowosłowiań- skiej społeczności w historii. Od początku niepowtarzalny w tej części byłej Jugosławii charakter jego dzieła sprowadzał się do dwóch nietypowych w tym środowisku czynników: estetycznego dialogu nawiązanego z europejską – w dużej mierze zachodnią – tradycją literackich arcydzieł w jej pełnej roz ciągłości oraz próby szerokiego ogarnięcia dziejów kilku cywilizacji przez intertekstualne echa dokonywanych lektur i ich uściślenia eseistyczne. Silne kontekstualne uwikłanie tej poezji, szukającej natchnienia w podobnych po stawach Pounda czy Eliota, pozwala jej twórcy z szerokim zapasem tolerancji filozoficznej i religijnej ujmować świat w perspektywie w pełni sobie uświada?mianych norm natury, rozumu i kultury, między innymi za pośrednictwem kategorii czasu, miejsca, słowa, Boga, mitu, egzystencji i wolności.
