摘要：Malo koja od mnoštva zapaljivih tema koje se tiču srpsko-albanskih odnosa toliko uzburkava strasti kao pitanje iseljavanja u Tursku. Dok srpska strana uglavnom insistira na više-manje prinudnom iseljavanju Srba sa Kosova i Metohije, albanska postavlja iseljavanje muslimana sa prostora Jugoslavije u Tursku kao neku vrstu pandana, proglašavajući po automatizmu veliku većinu iseljenika za Albance. Budući da je to samo jedno od mnogih spornih pitanja u međusobnim odnosima, jasno je da su mu obe strane pristupale po pravilu jednostrano. Tu jednostranost – između ostalog uključujući u priču i Turke, Tursku, Makedonce, Bošnjake i Torbeše, kao i neke nove aspekte problema – nastojao je da u širokom istorijsko-geografskom kontekstu rasplete u svojoj doktorskoj disertaciji bavarski istoričar balkanskih korena, Edvin Pezo. On, doduše, nije prvi koji je to pokušao da uradi, ali je njegov pokušaj zbog obilja izvora i relevantne literature i naglašene težnje ka objektivnosti i kritičnosti kako prema istoriografskim radovima, tako i prema izvorima na kojima se oni baziraju, uspešniji od ostalih.
