摘要：As evidenced by,i.a. the announcement of the Long-Term Government Programme Culture+,digitalisation is among the activity priorities of museum institutions and the Ministry of Culture and National Heritage. However,numerous problems continue to recant the implementation of projects for digitalising collections. One of the most serious involve the lack of clear and complete definition along with the fact that most definitions characterise the process only as the development and archivisation of digital images,thus ignoring the description of a historical monument. This is an incomplete depiction,especially since it is the latter element that constitutes a foundation making it possible to find an exhibit,and hence essential for accomplishing one of the Programme’s strategic goals – improving access to culture. Equally important is the introduction of a single standard of describing museum collections to be applied by all Polish institutions. The development of hierarchic dictionaries is the second topic connected with standardising the description language. Pertinent problematic issues were discussed upon the example of a thesaurus of geographical names. The process of structuring the language used for describing museum collections is a time-consuming and challenging pursuit that requires activity integration,interinstitutional consultations,and attention paid to Polish legislation. The establishment of the National Institute of Museology and Collections Protection creates an opportunity to solve all the above problems.
其他摘要：Pwydaje się procesem najtrudniejszym,a jednocześnie szczególnie marginalizowanym. Zagadnienie to jest złożone i należy rozważać je zarówno w kontekście metadanych opisu,jak i stosowanej ontologii. Rozpatrując digitalizację zbiorów muzealnych należy w pierwszej kolejności zdefiniować proces,a także pojęcie „obiektu zdigitalizowanego”. Cyfryzacja została trafnie określona w publikacji Standardy w procesie digitalizacji obiektów dziedzictwa kulturowego,jako tworzenie cyfrowych odwzorowań obiektów źródłowych wraz z odpowiednim opisem informacyjnym6. Mimo iż to wydawnictwo stanowi jedno z podstawowych źródeł dla opracowań tworzonych na szczeblu centralnym,w dokumentach ministerialnych dotyczących cyfryzacji dziedzictwa kulturowego zaproponowana definicja digitalizacji jest zniekształcana,a sam proces ograniczany do tworzenia dokumentacji wizualnej obiektów. „Program digitalizacji dóbr kultury oraz gromadzenia,przechowywania i udostępniania obiektów cyfrowych w Polsce 2009–2020” proces ten określa jako sporządzanie cyfrowych odwzorowań oryginalnych,zwłaszcza materialnych zasobów kultury bądź przekształceniu analogowych zapisów dźwięku i obrazu do postaci cyfrowej. Dokumenty cyfrowe tworzy się drogą skanowania lub fotografowania obiektów dwuwymiarowych […] lub komputerowego przekształcania dźwięku i/lub obrazu z postaci analogowej do cyfrowej7. Katalog Dobrych Praktyk Digitalizacji obiektów muzealnych opracowany w ramach Wieloletniego Programu Rządowego Kultura+ digitalizację określa szerzej jako proces przekształcania fizycznej jednostki muzealnej lub jej części na postać cyfrową8,ale w swoich założeniach odnosi się przede wszystkim do tworzenia i archiwizacji wizerunków obiektów. rojekty realizowane w ostatnim czasie w polskich muzeach pokazują,że dostrzeżono znaczącą rolę digitalizacji w promocji,udostępnianiu i zabezpieczaniu zbiorów. Zagadnienie to nie jest już tylko poruszane w kontekście zachodzących zmian i kierunków rozwoju muzealnictwa,ale coraz częściej stanowi istotny element bieżącej działalności instytucji. Proces cyfryzacji jest także jednym z priorytetów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego,czego potwierdzeniem jest ogłoszenie Wieloletniego Programu Rządowego Kultura+1. Przyjęte założenia programu digitalizację traktują jako jedno z dwóch narzędzi umożliwiających realizację celu strategicznego – „poprawa dostępu do kultury”. W raporcie o stanie digitalizacji,wygłoszonym podczas Kongresu Kultury Polskiej zwrócono jednakże uwagę,że cyfryzację dziedzictwa kulturowego w Polsce charakteryzuje rozproszenie inicjatyw oraz brak koordynacji działań2. W dokumencie podkreślono także,iż w środowisku muzeów sytuacja była i pozostaje trudniejsza3. Na szczeblu administracji centralnej zarządzanie procesem digitalizacji muzealiów poruszane było dotychczas jedynie w szerokim kontekście cyfryzacji dziedzictwa kulturowego,a założenia dotyczące standaryzacji digitalizacji muzealiów nie były opracowywane4. Brak rozwiązań krajowych spowodował,że środowiska muzealne samodzielnie podejmowały wyzwanie opracowania zasad i dobrych praktyk w zakresie realizacji własnych projektów digitalizacyjnych. Jedną z inicjatyw lokalnych stały się działania podjęte przez Międzymuzealną Grupę ds. Digitalizacji – DigiMuz5. Prace zespołu skupiają się na trzech zagadnieniach: standardach wykonywania dokumentacji wizualnej muzealiów,procedurach procesu digitalizacji,a także sposobie opisu obiektów. Strukturyzacja języka opisu.
