摘要：Starting with the 1970s almost every large town has been opening a museum with a collection of modern art.Problems of collecting,describing and rendering available museum exhibits have turned into essential questions of contemporary museology.During the last several decades art has undergone parallel enormous changes and the place of such traditional forms of artistic expression as a painting or a sculpture has been taken by works whose medium is an installation,oŌ en large-scale and composed of a great assortment of material,or an audio-visual recording.Meanwhile,methods of describing an artwork and defi ning the technique of execution and used material remain the same as a hundred years ago.Taking into account works representing an entirely novel technique all traditional descriptions,records of sizes,and applied vocabulary and conceits no longer pass the test.Another problem involves systems of collection digitisation,created without consultation with museum experts on current art.Such systems,diverse and used in numerous museums,are constantly being prepared for recording works executed with traditional means,and even old art.Every author of a system is seƫ ng up dictionaries enabling a description of a given artwork,and even such important questions as choosing a dictionary of keywords remain an arbitrary decision of each institution.The harmonisation of terminology and jointly conceived divisions concerning the manner of describing,storing and exhibiting works of art as well as their conservation/reconstruction,and the problem of copies and original versions in the case of fi lms signify an enormous domain of tasks that custodians and conservators concerned with contemporary art well be forced to carry out in the nearest future.Otherwise,there will emerge instruments totally incompatible vis a vis existing needs and,still worse,not cohesive even within the range of a single language.
其他摘要：Od lat 70.ubiegłego w.prawie w każdym większym mieście powstają muzea,tworzące kolekcje sztuki współczesnej.Problemy kolekcjonowania,opisywania i udostępniania muzealiów stały się istotnymi zagadnieniami współczesnego muzealnictwa.Równocześnie w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat sztuka przeszła ogromne zmiany,w miejsce tradycyjnych form wypowiedzi artystycznej,jak obraz czy rzeźba,powstają dzieła,gdzie medium jest instalacja,często wielkogabarytowa i z bardzo różnorodnych materiałów,czy nagranie audiowizualne.Natomiast metody opisu dzieł,opracowywania dokumentacji,określanie techniki wykonania i użytych materiałów pozostają takie,jak 100 lat temu.Biorąc pod uwagę dzieła o zupełnie nowatorskiej technice wykonania tradycyjne metody opisu,zapis wymiarów,używane słowniki i pojęcia całkowicie się nie sprawdzają.Problemem są również tworzone bez konsultacji z muzealnikami zajmującymi się sztuką aktualną systemy digitalizacji zbiorów.Systemy te,różne i działające w wielu muzeach,są ciągle przygotowane do wpisywania dzieł wykonanych w tradycyjnych mediach,a właściwie nawet dzieł sztuki dawnej.Słowniki pozwalające opisać pracę każdy właściciel systemu tworzy sam i choćby tak istotna kwestia,jak słownik słów kluczowych jest dowolnym wyborem każdej instytucji.Ujednolicenie słownictwa i wspólnie wypracowane decyzje,dotyczące sposobu opisywania,przechowywania,eksponowania i konserwacji / rekonstrukcji dzieł sztuki,zagadnienia kopii i oryginału w przypadku filmów,to ogromne pole do pracy,którą w najbliższym czasie muszą wykonać kustosze i konserwatorzy,zajmujący się sztuką współczesną.W innym wypadku powstaną narzędzia zupełnie nieprzystające do potrzeb,a co gorsza,niespójne nawet w obrębie jednego języka.
