摘要：Artykuł porównuje dwie metody wykorzystywane do identyfikacji zróżnicowanego funkcjonowania zadań (DIF) ocenianych dychotomicznie: nieparametryczne rozwiązanie opierające się na statystyce Mantel–Haenshel (MH) oraz podejście bazujące na teście ilorazu funkcji wiarygodności.Porównanie przeprowadzono na gruncie teoretycznym i za pomocą symulacji.Wyniki symulacji potwierdziły przypuszczenie,że podejście opierające się na statystyce MH jest bardziej czułe na jednorodne efekty DIF,jednak traci moc,gdy wielkość DIF zmienia się w zależności od poziomu zmiennej ukrytej mierzonej testem.Oprócz mocy statystycznej analizowano również specyficzne miary wielkości efektu DIF stosowane w obu metodach: miarę MH D – DIF,wykorzystywaną standardowo przez Educational Testing Service do klasyfikacji wielkości DIF,oraz różne miary P – DIF określone na metryce łatwości zadania.
