摘要：The article concerns a special function of the word in folk culture which results from such word features as opacity,materiality,spatiality,sacredness,self-agency,magicality,rituality and tabooism. The second part of the article is dedicated to the analysis of speech acts in selected,prose texts of folklore mainly from the 19th century. The subject of the analysis is illocutionary and perlocutionary aspects and the related socalled constitutive and obligative speech acts in collected texts of legends,religious folk tales and magic fables. The above-mentioned speech acts have various plot and structural functions: (1) they create a new text reality and a hero; (2) they move the story forward,determining the text climax (mainly commissives),connected with the function defined by Propp as the hero’s attempt. Certainly,the method of analysing folklore texts in light of speech act theories can be extended to genealogical and morphological analyses.
其他摘要：Słowo określane jest w językoznawstwie jako podstawowa jednostka języka,element wypowiedzi,ale także wypowiadanie się,wypowiedź. To ostatnie znaczenie stanowi kalkę semantyczną greckiego logos „mowa,słowo”,które pojawia się w Nowym Testamencie w Ewangelii według św. Jana (Maćkiewicz 1999: 46). Czwarte notowane w słownikach języka polskiego znaczenie to „obietnica,przyrzeczenie”. Jakie cechy tak rozumianego słowa przypisuje mu kultura ludowa? 1) Nieprzejrzystość. W kulturze ludowej słowa działają,robią,wytwarzają,osiągają (Malinowski 1987: 100). Takie ich ujmowanie wynika z nieprzejrzystości znaku językowego. Forma znaku językowego (signifiant) traktowana jest jako byt fizyczny,który nie kieruje uwagi ku temu,co znaczy i oznacza,ale istnieje sam w sobie. Takie „nieprzejrzyste” znaki – symbole indeksowe – są imionami. Mają charakter metonimiczny,tzn. oznaczając rzeczy,są z tymi rzeczami jednocześnie jakby zrośnięte,są ich częściami. Słowo traktowane jest jako część przedmiotu. Między nazwą i desygnatem występuje naturalny związek. Słowa,które wiążą się z przedmiotem,nie są jego oznaczeniem,lecz jak gdyby jego częścią (Bystroń 1980: 205). Znaki językowe przestają pełnić funkcje reprezentowania,są tym,co oznaczą,np. słowo żaba jest określane jako referencjalno-ewokujące,czyli odnosi się do rzeczy i tę rzecz przywołuje (Engelking 2000: 78). Wynika to z tego,że.
其他关键词：prozatorskie teksty folkloru;akt mowy;aspekt illokucyjny i perlokcyjny;dyrektywy;komisywy;deklaracje;ekspresywy;magia słowa.
