摘要：هدف: هدف از اجرای این پژوهش، تعیین اثرپذیری ناهنجاری ارزشی از انعطاف‌ناپذیری مالی است. مطابق با ادبیات پژوهش، سه منبع مرتبط با انعطاف‌ناپذیری مالی شناسایی شد و یک شاخص ترکیبی انعطاف‌ناپذیری مالی بر اساس متغیرهای برگشت‌ناپذیری سرمایه‌گذاری، اهرم کل و محدودیت مالی شکل گرفت.روش: برای دستیابی به اهداف پژوهش، از داده‌های ماهانه 450 سال ـ شرکت طی دوره زمانی 1387 تا 1396 استفاده شده است. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش، از مدل سه عاملی فاما و فرنچ (1993) استفاده شده و با پیروی از مطالعات پولسن، فاف و گری (2013)، انعطاف‌ناپذیری مالی به‌عنوان عامل چهارم به آن اضافه شده است. برای بررسی نقش انعطاف‌ناپذیری مالی بر ناهنجاری ارزشی، مدل‌های یاد شده یک بار با استفاده از داده‌های ترکیبی و بار دیگر به روش سری زمانی برازش شدند.یافته‌ها: انعطاف‌ناپذیری مالی بر صرف ریسک سهام و پرتفوی تأثیر معناداری می‌گذارد.نتیجه‌گیری: انعطاف‌ناپذیری مالی، به صرف ریسک مثبت در سطح سهام و پرتفوی‌های سرمایه‌گذاری منجر می‌شود و شرکت‌های ارزشی، بهدلیل جبران ریسک انعطاف‌ناپذیری مالی، در قیاس با شرکت‌های رشدی، بازده آتی بیشتری به‌دست می‌آورند و در نهایت، رابطه مثبت عامل انعطاف‌ناپذیری مالی با پرتفوی‌های انعطاف‌ناپذیر و رابطه منفی با پرتفوی‌های انعطاف‌پذیر نشان می‌دهد که انعطاف‌ناپذیری مالی، شرکت‌ها را به‌طور مستقل در معرض شوک‌های مشترک قرار می‌دهد.
