摘要：Vaterpolo je jedina sportska igra koja se odvija u vodi. U nadigravanju dominira vertikalni položaj tela sa dva osnovna mehanizma rada nogu - noge prsno i noge bicikl. Polazeći od značaja vertikalnog položaja u igri, metode ocena fizičke pripremljenosti igrača svih kategorija sadrže i ocene održavanja vertikalnog položaja, odnosno procenu opterećenja mišića nogu. Cilj ovog rada je bio da se utvrdi primena različitih mehanizama udarca nogama u održavanju vertikalnog položaja kod mladih vatrpolista u odnosu na poziciju. U istraživanju je učestvovalo 29 selektiranih vaterpolista kadetskog uzrasta (uzast_15.8±0.8 godina; TV_185.2±5.3cm i TM_81.7±7.7kg). Merenja su obavljena tokom testova plivanjem u mestu maksimalnim intenzitetom u trajanju od 10 sekundi, udarcima nogama prsno i nogama bicikl. Za merenje je korištena metoda izometrijske tenziometrije plivanjem u mestu. Rezultati su analizirani pomoću deskriptivne statistike, a kinetička karakteristika izbora je definisana primenom diskriminativne analize. Kod prsne tehnike ostvarene su veće prosečne vrednosti Fmax, ImpF i RFD (avgFmaxNB=157.46±19.93N; avgImpF_NB=45.43±10.64Ns; avgRFD_NB=337.85±80.73N/s; avgFmaxNP=227.18±49.17N; avgImpF_ NP=55.99±14.59Ns; avgRFD_NP=545.47±159.15N/s). Nakon diskriminativne analize rezultati su pokazali da je tehnika izbora udarac nogama bicikl, a da je kinetička varijabla izbora sila - Fmax. Na osnovu dobijenih rezultata i sprovedenih analiza može se zaključiti da je kod vaterpolista kadetskog uzrasta dominantan faktor obuke za boravak u vertikalnoj poziciji, udarac nogama bicikl, a od kinematičkih karakteristika, kao indikatora fizičke pripremljenosti, nivo razvijenosti sile Fmax koju igrač pojedinačnim udarcem nogom realizuje u vodi.
