摘要：Türk edebiyatında 19. yüzyıla kadar yalnızca geleneksel anlatılar mevcutken, bu tarihten itibaren Batı’daki modern edebî türlerden izler taşıyan eserler yazılmaya başlanmıştır. Türk edebiyatında modern öykücülüğün tam anlamıyla başlangıcı ise Sami Paşazade Sezai’nin 1891’de yayımladığı ve Küçük Şeyler adını verdiği eserde topladığı öyküler ile olmuştur. Bu öyküler, Sezai Bey’in hassas kişiliği ve detaycılığından izler taşımaları bakımından birbirlerine benzemektedir. Sezai Bey bu hikâyelerde, hikâyenin “küçük şeyler”den oluştuğunu fark eden bir yaklaşımla günlük yaşamın dikkat çekmeyen, silik tiplerini ele almıştır. Bunu yaparken de daha yoğun bir ifade biçimi yakalayabilmek için düz bir anlatım yerine sembollerle, çağrışımlarla dolu mecazî bir anlatım tercih etmiştir. Bu makalede de yazarın böyle bir yöntemi tercih etmesinin nedenleri ve bu yaklaşımın hikâye kurgusuna katkıları tespit edilmeye çalışılmıştır. Daha ayrıntılı bir inceleme yapabilmek için ise Küçük Şeyler’deki hikâyelerden biri olan “Pandomima” ve özellikle de bu hikâyenin başkişisi olan Paskal ele alınmıştır.
关键词：Sami Paşazade Sezai;Küçük Şeyler;Pandomima;Modern Türk Hikâyesi
