摘要：پنداشتها و سیاستهای مربوط به خوشبختی بشر، پیوند وثیقی با نظریات سیاسی دارند. پژوهش حاضر سعی دارد با روش تفسیری و بهره گیری از حکمت صدرایی ـ به ویژه دیدگاههای علامه طباطبایی و شهید مطهری ـ به تبیین چیستی خوشبختی و جایگاه آن در منظومه حکمت سیاسی متعالیه بپردازد. در این راستا، پس از بررسی ماهیت خوشبختی در حکمت متعالیه ملاصدرا و علامه طباطبایی، چگونگی کنش‌گری انسان در جهت نیل به آن بررسی می‌شود. سپس براساس تعریف مدنظر از خوشبختی یعنی رسیدن از استعداد و نیاز به کمال و رفع نیاز، منابع فردی و اجتماعی خوشبختی تعیین می‌شوند که البته برای این منظور، فلسفه تشکیل جامعه و نیازهای انسان در تشکیل آن در قالب یک نظریه فلسفی-سیاسی ارائه می‌شود. در ادامه نیز جایگاه حکومت در دستیابی به جامعه ایده آل مورد بحث قرارمی‌گیرند و خوشبختی در منظومه حکمت سیاسی متعالیه، در نسبت با آزادی، امنیت، تربیت و عدالت تعریف خواهند شد.
其他摘要：Concepts and policies of Happiness have a strong link with political
theories. This research tries to explain the meaning of Happiness and its
position in the Sadraian transcendental political philosophy by interpreting
and using Sadraian philosophy, especially the views of Allameh Tabatabaei
and Morteza Motahary. In this regard, these items were discussed: the
nature of Happiness, how human activities are aimed at achieving it. Based
on the intended definition, unleashing the potential and satisfying the needs
are real happiness, it can be the personal and social resources of Happiness
and the status of government is so important in achieving it. In the study of
philosophic politics of Happiness, the position of this concept in the context
of Transcendental political philosophy has been studied in relation to
Freedom, Security, Education and Justice. This relation refers to the chosen
definition of Happiness; unleashing the potential requires to security,
education and justice, the major roles of Sadraian government.
关键词：حکمت متعالیه صدر ایی;خوشبخ تی;سیدمحمدحس ین طباطبا یی;صدرالمتألهین;کما لگرایی;مرتضی مطهری
