摘要：جریانهای سیاسی پس از انقلاب اسلامی ایران تاکنون انشعابهای متعددی به خود دیده است. بهگونهای که هر جریانی، حتی تازه تأسیس بعد از مدت نهچندان طولانی به انشعاب و چندگانگی دچار میشود. انشعابها در جریانهای سیاسی در بسیاری موارد به انحلال جریان و یا تقابل و نزاعهای سیاسی منجر میشود. علت کاوی این انشعابها گام اولی است که میتوان برای ایجاد ثبات در جریانها و احزاب سیاسی داخل برداشت، زیرا سیر تحولات سیاسی بهگونهای است که نشان از ادامه داشتن این روند در جریانهای سیاسی دارد. در تحقیق حاضر علت کاوی این مسئله بر مبنای الگوی سه سطحی گفتمانی فرکلاف موردپژوهش قرار میگیرد که بر مبنای آن هر گفتمان در سه سطح متن، فرآیند تولید و کارکرد اجتماعی بررسی میشود. بر این اساس یافتههای تحقیق حاضر در سطوح توصیف، تفسیر و تبیین بیان شده است. علتهای بروز انشعاب در جریانهای سیاسی بر اساس مفاهیم نظریه تحلیل گفتمان، از قبیل تکمیل معانی در مواجهه با معانی دیگر، تعریف گفتمان بر اساس ضدهای خود، اثرگذاری تغییرات اجتماعی بر گفتمان و سازوکار مفصلبندی بیان میشود و علل انشعاب جریانها در هر بخش بیان میگردد.
