摘要：تمرین مقاومتی، جزء مهم برنامة تمرینی در بیشتر فعالیتهای ورزشی است. تمرین مقاومتی کم‌شدت همراه با محدودیت جریان خون نیز میتواند باعث افزایش قدرت عضلانی و استقامت موضعی شود؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مطالعة اثر تمرین کم‌شدت برونگرا با محدودیت جریان خون بر حجم عضله و عملکرد جسمانی فوتبالیستهای مردانجام شد.بدین‌منظور، 40 فوتبالیست انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به چهار گروه تمرین مقاومتی سنتی (تعداد = 10)، تمرین مقاومتی کم‌شدت برونگرا با محدودیت جریان خون (تعداد = 10)، تمرین مقاومتی شدید برونگرا بدون محدودیت جریان خون (تعداد = 10) و کنترل (تعداد = 10) تقسیم شدند.قبل و پس از دورة تمرینی هشت‌هفتهای، آزمونهای قدرت و استقامت عضلانی گرفته شد و هایپرتروفی عضلانی با توجه به روش اولتراسوند اندازهگیری شد. برای مقایسة بین گروهها از روش تجزیه‌وتحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد (0.05 ≥ P). نتایج حاکی از آن بود که گروههای تجربی تمرین برونگرا با محدودیت جریان خون و تمرین سنتی در مقایسه با گروه کنترل در آزمون قدرت بالاتنه افزایش معناداری داشتند(P < 0.001). همچنین، در قدرت عضلات پا بین گروهها تفاوت معنادار وجود نداشت، اما تغییرات درون‌گروهی در همة گروههای تجربی افزایش معناداری را نشان داد. همچنین، استقامت عضلات پا افزایش معناداری را در تمام گروههای تجربی نشان داد. نتایج بین گروهی حاکی از وجود افزایش معنادار بین گروه تمرینات مقاومتی سنتی با گروه تمرینات مقاومتی برونگرا بدون محدودیت جریان خون (0.001 = P) و بین گروه تمرینات مقاومتی سنتی و گروه تمرینات مقاومتی برونگرا با محدودیت جریان خون با گروه کنترل (0.001 =P ) بود. تفاوت معناداری در استقامت عضلات بالاتنه ( 0.18= P)، هایپرتروفی عضلات چهارسرران ( 0.12= P) و همسترینگ ( 0.053= P) وجود نداشت (0.05
