摘要：این پژوهش با هدف تعیین اثر هشت هفته تمرین مقاومتی و تزریق آیریزین بر میزان فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز و حافظة فضایی موش‌های سوری نر انجام شد. بدین‌منظور، 19 سر موش نر (میانگین وزن برابر با 18 گرم و سن پنج‌هفتگی) به‌طور تصادفی به گروه‌های کنترل، شم تزریق، تمرین مقاومتی و گروه تزریق آیریزین تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی به‌مدت هشت هفته و هفتهای سه جلسه روی نردبان مخصوص به ارتفاع 2/1 متر با وزنه‌ای معادل 50 درصد وزن بدن تمرینات خود را شروع کردند. وزنه به‌تدریج افزایش یافت و به حدود 200 درصد وزن آن‌ها در هفتة پایانی رسید. تزریق آیریزین نیز سه جلسه در هفته انجام شد. برای اندازهگیری آیریزین و فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز پلاسما از روش الایزا و برای ارزیابی حافظة فضایی از ماز بارنز استفاده شد. یافته‌ها همبستگی مثبت و معناداری را بین آیریزین و فاکتور نوروتروفیک مشتق‌شده از مغز نشان داد (r = 0.66،0.01 P =). همچنین، میزان آیریزین پلاسمای خون در گروه‌های تمرین و تزریق آیریزین نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار داشت (F = 14.25،P = 0.001 ) و این میزان در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه تزریق آیریزین بیشتر بود، اما میزان حافظة فضایی (F = 0.546، P = 0.658) و فاکتور نوروتروفیک مشتق‌شده از مغز پلاسما (F = 0.584،0.635P =) در هیچ‌یک از گروه‌ها تفاوت معناداری را نشان ندادند. از این پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که هشت هفته تمرین مقاومتی و تزریق آیریزین بر میزان فاکتور نوروتروفیک مشتق‌شده از مغز خون و حافظة فضایی اثر معنادار ندارد، اما میزان آیریزین خون را به‌صورت معناداری افزایش می‌دهد.
关键词：تمرین مقاومتی;آیریزین;فاکتور نوروتروفیک مشتق‌شده از مغز;حافظة فضایی
