摘要：هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله‌ی روان‌شناختی بر نگرش‌های ناکارآمد، سلامت عمومی و بهزیستی روان‌شناختی رانندگان اتوبوس بود. روش پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پسآزمون تک‌گروهی بود. به منظور انجام پژوهش، تعداد 158 نفر از رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران که برای شرکت در یک دورۀ آموزشی مداخلات روانی - اجتماعی توسط این شرکت معرفی شده بودند، ابتدا به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در چهار گروه تقسیم شدند و آموزش‌‌های مدیریت خشم، رانندگی انتقام جویانه، ارتباط مؤثر و مدیریت استرس را دریافت کردند. مقیاس نگرش‌های ناکارآمد، پرسشنامه سلامت عمومی و مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ریف به عنوان ابزار پژوهش به کار رفتند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از شرکت‌‌کنندگان خواسته شد در دو مرحله پیش و پسآزمون به ابزارهای پژوهش پاسخ دهند. داده‌ها با استفاده از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مداخله‌ی روان‌شناختی به‌طور معنی‌داری بر کاهش نگرش‌های ناکارآمد (03/0P=، 47/4F =)، افزایش سلامت عمومی (01/0P=، 85/6F =) و ارتقاء بهزیستی روان‌شناختی (02/0P=، 21/5F =) رانندگان اتوبوس مؤثر بوده است.
