期刊名称：Şırnak Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
印刷版ISSN：2146-4901
电子版ISSN：2667-6575
出版年度：2016
卷号：7
期号：15
页码：175-786
出版社：Şırnak Üniversitesi
摘要：Sahabe Kur’an’ı tefsir ederken son derece dikkatli davranmış; bu hususta çeşitli yöntemler kullanmıştır. Bu yöntemler genellikle ifade edildiği üzere Kur’an’ın Kur’an’la, Kur’an’ın sünnetle ve Kur’an’ın Arap Dili ile tefsir edilmesidir. Re’y ile tefsir olarak nitelendirebileceğimiz bu son yöntem sahabilerin tefsirde sıklıkla başvurdukları yöntemlerden birisi olup günümüze değin etkinliğini korumaya devam etmiştir. Kur’an ilimleri içerisinde yer alan müteşabihat, mübhemat Arap dilinin verileri kullanılarak izah edilmiş; bu husus dilin tefsirde başat rol oynadığını göstermesi bakımından ehemmiyet arz etmiştir. Sahabiler çoğunlukla Arap olmaları vesilesiyle her ne kadar aynı bilgi ve kültür birikimine sahip olmasalar da dilin selikasına, fesahat ve belağatına aşinalıkları dolayısıyla Kur’an’ı yorumlarken; dilin söz varlığını, bunun yanı sıra söz sanatlarını dikkate almışlardır. O gün bugünkü anlamda söz sanatının adı konulmamış olsa bile onlar bunun farkında olan seçkin insanlar olarak Kur’an’ı tefsir etmişlerdir. Bu makalede sahabenin yaptığı luğavi tefsir üzerinde durulacak, ayetler üzerinde yaptıkları dilsel açıklamalar ve istişhadlarına yer verilecektir. Ayrıca Arap Dili ve Belağatına vukufyetleri dolayısıyla tefsir ettikleri ayetlerde kullandıkları araçlar ele alınacaktır. Bu makalede luğavi tefsirin sahabe ile başladığı ortaya konulmaya çalışılacaktır.
