摘要：Tefsirde kültürel antropolojik yaklaşım, müfessirin zihnindeki Kur’an tasavvurunun, duyuları ve duygularının tezahürü konumundaki tefsir metninin –ki buna sahabe ve tȃbiȗn kavilleri de dâhildir-, içinde bulunduğu süreçle birlikte oluştuğu ve şekillendiği, o süreçten beslendiği ve yine o süreç içinde belirli bir yer kapladığı, muayyen bir zeminden dinamizmini ve motivasyonunu aldığı, belirli bir adrese hitap ettiği şeklindeki tarihsel ve kültürel gerçeği temel almaktadır. Bu nedenle anlamın kendisi ve anlama işleminin keyfiyeti noktasında özneler arası farklılıkların oluşmasını tabii ve kaçınılmaz bir durum olarak görmektedir. Bu itibarla da bir metnin, sadece iki kapak arasına yerleştirilmiş yazılardan ibaret olmadığını düşünmektedir. Bütün bu gerekçelerden hareketle tefsirde kültürel antropolojik yaklaşım, araştırma konusu olan metni, oluşumuna zemin teşkil eden gerekçeler, ilgili olduğu gündem, içerdiği gönderiler, dayandığı referanslar ve hitap ettiği sosyal kesimle birlikte düşünmeyi önermektedir. Bunlar genellikle metinlerde doğrudan seslendirilmeyen harici bağıntılardır. Bu bağıntıları tespit edebilmek için incelediğimiz metni, senkronik ve diakronik yöntemlerle süreç içindeki tüm hallerini görerek okumamız gerekmektedir. Bu durum, disiplinlerarası ilişkileri zorunlu hale getirmektedir. Yukarıda ana hatlarıyla çerçevesini çizdiğimiz yaklaşım noktasında ilk akla gelen bilim kuşkusuz kültürel antropolojidir. Her iki yöntemi araştırmalarında kullanan bir konsept olması nedeniyle kültürel antropoloji, tefsir metinlerini tarih içindeki varlıkları ve uzanımları ile süreğen bir oluş olarak okuma imkanı verecektir. İşte bu nedenle kültürel antropolojik yaklaşım tefsir ilmi açısından büyük bir öneme sahiptir. Öncelikle tefsirde kültürel antropolojik yaklaşım ismiyle gündeme getirdiğimiz bu yaklaşımın mahiyeti, referansları, amacı, önemi, temel prensipleri ve tefsir ilmiyle hangi külli kaideye bağlı olarak iletişime geçebileceği ortaya konmalıdır. Bu çalışma kültürel antropoloji-tefsir ilişkisini bu bağlamda muhtemel sakıncaları ile birlikte ele almaktadır.
其他摘要：Cultural anthropological approach in exegesis grounds on the fact that, the interpretation of the Qur'an in the mind of the commentator which is assumed as the manifestation of the senses and emotions in the position of the text of the commentary that includes words of companions and tābiūn is comprised and formed within the process, and fueled from this process, and takes its dynamism and motivation from an absolute ground the is based on the historical and cultural reality. For this reason, it sees the emergence of inter-subject differences as a natural and inevitable situation in terms of meaning itself and its arbitrariness of understanding. In this respect, it thinks that a text is not only composed of inscribed between two covers. Based on all these reasons, the anthropological approach in tafsīr suggests that the texts which is the subject of research should be taken into consideration allied with the reasons paving the way for its formation, the agenda that it is related to, the messages it contains, the references it relies on and the social segment it addresses. These are usually external links that are not directly spoken in the text. To be able to detect these connections, we need to read the text we have seen by seeing all the situations in the process with synchronic and diacronic methods. This necessitates interdisciplinary relations. The first thing that comes to mind at the point of approach that we outlined above is undoubtedly anthropology. Because it uses both methods in its research, cultural anthropology provides the opportunity to read tafsīr texts as a continuous entity with their existence and extensions in history. This is why the anthropological approach is of great importance for the science of exegesis. However, first of all, the nature, references, purpose, importance, basic principles of this approach, which we have brought up with the name of anthropological tafsīr, and the basis of the asphalt commentary should be demonstrated. However, first of all, it should be put forth how the nature, references, purpose, importance, basic principles of this approach, which we have brought up with the name of anthropological tafsīr, and through which principles it could be communicated with the science of tafsīr. This study examines the relationship between anthropology and exegesis with its possible drawbacks.
