摘要：Öz Kur’ân-ı Kerim bir maksadı ifade edebilmek için kelimeleri, genellikle konuldukları hakiki mânâlarında kullandığı gibi, yer yer gerçek anlamlarının dışına çıkarak mecâzî mânâlarda da kullanmıştır. Bazı müfessirler Kur’ân’daki bu mecâzlı anlatımlara tefsirlerinde genişçe yer vermişlerdir. Bunlardan biri de Kadı Beydâvî’dir. Bu makalede onun Envâru’t-Tenzîl ve Esrâru’t-Te’vîl adlı tefsirinde Kur’ân’daki mecâzlara yaklaşımı Belâgat ilmi açısından ele alınıp incelenecektir
