出版社：Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti i Književni krug Split
摘要：Dva su dominantna smjera teorije afekta u književnoj znanosti: »politika afekta« što se oslanja na rad B. Spinoze, G. Deleuzea i B. Massumija gdje se afekti promišljaju u pojmovima pokreta, ritma, susreta, dinamike... te teorija što su je uveli E. Kosofsky Sedgwick i A. Frank na psihologijskom razlikovanju pozitivnih, neutralnih i negativnih afekata S. Tomkinsa. U radu se s osloncem na potonju liniju prikazuje međuodnos žanra tragedije i afekta gađenja što ga izvodi D. Lucas. Lucas (2018.) tvrdi da svaki književni žanr barata karakterističnim emocijama ili afektivnim stanjima. Tezu da se žanr tragedije bavi scenarijima gađenja i popravljanjem štete nastaloj kroz poniženje lika dokazuje na primjerima likova Edipa, Hamleta, Willija i Biffa Lomana.
其他摘要：There are two dominant directions of affect theory within science of literature. The »affective policy« which leans on the works of B. Spinoza, G. Deleuze and B. Massumi where the affects are considered through the notions of movement, rhythm, encounter, dynamics… and the theory introduced by E. Kosofsky Sedgwick and A. Frank on psychological differentiation of positive, neutral and negative affects of S. Tomkins. The present paper, relying on the last mentioned theory, shows an interrelation of the genres of tragedy and the affect of disgust performed by D. Lucas. Lucas (2018) claims that every literary genre uses characteristic emotions or affective states. The thesis that tragedy as a genre addresses scenarios of disgust and fixes the damage occurred through a character’s humiliation, is proven on the examples of Oedipus, Hamlet, Willy and Biff Loman.
