期刊名称：Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology
印刷版ISSN：1735-4315
电子版ISSN：2228-7515
出版年度：2020
卷号：26
期号：3
页码：142-153
出版社：Tehran University of Medical Sciences
摘要：مقدمه: اهمالکاری و افت تحصیلی از عواملی هستند که در دانشگاه های علوم پزشکی رو به افزایش بوده و تهدیدی برای دانشجویان و سیستم آموزشی محسوب می شوند. بنابراین شناسایی مداخلاتی که بتواننداین عوامل را در دانشجویان کاهش دهند، ضروری به نظر می رسد. از این رو مطالعه حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ( ACT ) بر اهمالکاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام گرفت. روش ها: این مطالعه به‌صورت مداخله‌ای و نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و با 2 گروه مورد و شاهد انجام شد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دارای افت تحصیلی بودند که طی سال تحصیلی 97-96 به اداره مشاوره دانشگاه معرفی شدند که از بین آن ها 38 نفر با در نظر گرفتن معیارهای ورود و نمره اهمالکاری تحصیلی وارد مطالعه شدند. ابزار اندازه گیری داده ها پرسشنامه استاندارد اهمالکاری سولومون و راثلبوم بود. ملاک عملکرد تحصیلی دانشجویان نیز معدل نیمسال تحصیلی آنان بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آنالیز کوواریانس و تحلیل کوواریانس در نرم افزار spss نسخه 24 استفاده شد. یافته ها: میانگین اهمالکاری تحصیلی در دو گروه و در پس آزمون تفاوت معنی‌داری داشت(05/0> P ). F مربوط به عامل گروه در اهمالکاری تحصیلی برابر با 553/257 و در سطح 05/0 P ازلحاظ آماری معنادار بود؛ لذا اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ( ACT ) بر اهمالکاری تحصیلی و مؤلفه‌های آن در گروه مورد تأیید شد. در مورد عملکرد تحصیلی نیز F مربوط به عامل گروه برابر با 59/9 و در سطح 05/0 P ازلحاظ آماری معنادار بود؛ بنابراین، تأثیر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر عملکرد تحصیلی نیز در دانشجویان تأیید شد. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده اثربخش بودن درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اهمالکاری و افت تحصیلی دانشجویان می‌باشد.
其他摘要：Background and Aims: Procrastination and academic failure are factors that are on the rise in medical universities and are a threat to students and the educational system. Therefore, it is necessary to identify interventions that can reduce these factors in students. Therefore, the present study aimed to evaluate the effectiveness of Acceptance and Acceptance-Based Therapy (ACT) on academic procrastination in Zanjan University of Medical Sciences students. Materials and Methods: This study was a quasi-experimental study with pre-test and post-test with 2 case and control groups. The statistical population was all students with academic failure who were introduced to the University Counseling Office during the academic year 96-97, out of which 38 were enrolled in the study considering the inclusion criteria and academic procrastination score. Data were collected using the standard Solomonchr('39')s and Rothlobomchr('39')s questionnaire. Studentschr('39') academic performance was also measured by their semester grade point average. Covariance analysis and analysis of covariance were used for data analysis in SPSS 24 software. Results: The mean academic procrastination was significantly different between the two groups at the post-test (P <0.05). Group F was statistically significant in academic procrastination equal to 257.553 and P <0.05, so the effectiveness of Acceptance Based Acceptance Therapy (ACT) on academic procrastination and its components was confirmed. Concerning academic performance, the F of the group factor was equal to 9.59 and at the level of P<0.05 was statistically significant. Conclusion: The results show the effectiveness of commitment-based and acceptance-based therapy on student procrastination and academic failure.
关键词：درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش; اهمالکاری تحصیلی; افت تحصیلی
