摘要：هدف این مطالعه ارزیابی پایداری سیاست‌های سازگاری با تغییرات اقلیم در بخش کشاورزی است. به لحاظ روش‌شناسی، این تحقیق در دو مرحله متوالی به انجام رسیده است که مرحله نخست آن با هدف شناسایی و استخراج فهرستی از نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای پیش روی سیاست‌های سازگاری با تغییرات اقلیمی در بخش کشاورزی مبتنی بر پارادایم تحقیق کیفی و با بهره‌گیری از تکنیک گروه‌های کانونی و مصاحبه با 17 نفر از کارشناسان وزارت جهاد کشاورزی به انجام رسیده است. در مرحله دوم، با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) به مقایسه زوجی معیارها و زیرمعیارها با توجه به هدف اصلی یعنی پایداری سیاست‌های سازگاری و همچنین مقایسه زوجی هرکدام از مجموعه گزینه‌های دسته‌بندی‌شده در چهار محور قوت، ضعف، فرصت و تهدید با توجه به این معیارها و زیرمعیارها پرداخته شد. داده‌ها از طریق نرم‌افزار Expert Choice تحلیل شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد به‌منظور دستیابی به پایداری در پیشبرد سیاست‌های سازگاری به ترتیب معیارهای زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی بیشترین اهمیت را داشته‌اند. همچنین در معیار زیست‌محیطی، «عدم انتشار گازهای گلخانه‌ای»؛ در معیار اقتصادی، «کمک به تنوع درآمدی کشاورزان» و در معیار اجتماعی، «توجه به مشارکت اجتماعی» به‌عنوان مهمترین زیرمعیارها شناسایی شدند.
