摘要：Öz. Bu araştırmanın amacı, ergenlerde empatik eğilimin yordayıcısı olarak yalnızlık ve duygusal özerklik durumlarının incelenmesidir. Araştırmanın örneklemini, 2017-2018 eğitim-öğretim yılında İstanbul ili Başakşehir İlçesinde bulunan farklı türde liselere devam eden 277 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmaya 150 kız öğrenci; 127 erkek öğrenci katılmıştır. Bu çalışmada genel tarama araştırmalarına giren ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın verileri “UCLA Yalnızlık Ölçeği”, “Duygusal Özerklik Ölçeği ” ve “Empatik Eğilim Ölçeği ” ile toplanmıştır. Araştırmanın sonucuna göre ergenlerin yalnızlıkları ile empatik eğilim düzeyleri arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki vardır. Dolayısıyla ergenlerin yalnızlık düzeyi arttıkça empatik eğilim düzeyleri azalmakta; ergenlerin empatik eğilimleri arttığında ise yalnızlık düzeyi azalmaktadır. Bu bağlamda yalnızlık, empatik eğilimin anlamlı bir yordayıcısıdır. Ergenlerin duygusal özerk olma durumu ile empatik eğilim düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki vardır. Dolayısıyla ergenlerin duygusal özerklik düzeyi arttıkça empatik eğilimleri artmakta; ergenlerin empatik eğilimleri azaldığında ise duygusal özerkliği azalmaktadır. Bu bağlamda duygusal özerklik, empatik eğilimin anlamlı bir yordayıcısıdır.
