摘要：Pierwsze zorganizowane formy nauki języka polskiego w Szwecji pojawiły się wkrótce po zakończeniu I wojny światowej. Wobec stopniowego wzrostu kolonii polskiej w południowej Szwecji,w miejscowości Oskarstróm (było tu głównie skupisko robotników rolnych) założono wiele polskich instytucji kulturalnych. Obok kościoła,plebani i biblioteki powstały również ochronka katolicka i polska szkół ka. W okresie międzywojennym umożliwiono polskim dzieciom naukę języka oj?czystego także w ochronkach katolickich w Malmo i Helsingborgu,a w połowie lat trzydziestych lekcje polskiego zorganizował Związek Polaków Zamieszkałych w Szwecji z siedzibą w Malmó. Tymczasem wobec napływu nowej fali polskich uchodźców,którzy dotarli do Szwecji po hitlerowskiej agresji na Polskę,potrzebą chwili stało się zorganizowanie polskiego szkolnictwa. Przede wszystkim w Sztokholmie wzrastała systematycznie liczba osób,którym nie dane było dokończenie edukacji w ojczystym kraju. Wkrótce czołowi przedstawiciele Polonii z Posłem RP Gustawem Potworowskim1 na czele,podjęli starania u władz szwedzkich oraz polskich na emigracji o rozwój polskiej oświaty w Szwecji. Niestety,wobec niewielkich środków finansowych oraz aktywnie działającej propagandy niemieckiej powyższe wysiłki,szczególnie w pierwszych miesiącach wojny,kończyły się bar?dzo często niepowodzeniem.
