摘要：Tarih yazıcılığı tarihin, siyaseti ve siyasetin tarihi şekillendirdiği bir sarkaç düzeneğine benzetilebilir. Dönemin temayüllerine göre şekil alan bu durum XIX. yüzyılda ulus devlet teşekküllerinin oluşumlarının ivme kazanmasıyla birlikte siyasetin tarihe rota çizmesine yol açmıştı. Siyaset dar manada anlaşılmamalıdır. Aksine geniş anlamıyla siyaset bu bağlamda, belirli bir dünya görüşünün kapsamlı tavrını ihata eder. XIX. yüzyılla birlikte öncelikle Avrupa’da, sonrasında ise dünyadaki siyasi teşekküllerde geniş çaplı bir değişim ve dönüşüm gerçekleşmiştir. Bu dönemde, mevcut imparatorluklar, milliyetçilik hareketleri ve uluslaşma süreciyle kendi sınırları içinde bulunan diğer etnik unsurların bağımsızlaşmalarını peyderpey tecrübe etmişlerdir. Tüm bu süreç zarfında tarih ve siyasetin geriliminden XIX ve XX. yüzyıllara has yeni bir tarih yazıcılığının ortaya çıkması söz konusu olmuştur. İmparatorluklar için uzun bir yüzyıla tekabül eden bu zaman diliminde, farklı milletler bağımsızlık hareketi başlatmışlardır. Bu çerçevede uluslaşmada iki safha mevcuttur: İlk safhada isyan çıkarma, ayaklanma ve bağımsızlığı kazanma yönünde kitleleri tahrik ve teşvik eden milliyetçi unsurlar, tarihin kendi ulusları bağlamında tekrardan yazılması ve kurgulanmasıyla desteklenmiştir. Bağımsızlığın kazanılmasından sonra gelen ikinci safhada da ulusal kimlik yeniden (kurgulanarak) yazılmış ve ulusal tarihe müracaat devam etmiştir.
