期刊名称：International Journal of Sport, Exercise and Training Sciences
电子版ISSN：2149-8229
出版年度：2017
卷号：3
语种：English
出版社：Balikesir University
摘要：Omuz ağrısı,bel ağrılarından sonra en sık görülen kas iskelet sistemi problemidir ve genel populasyonun %16-21’inde görülür. Subakromial Sıkışma Sendromu (SSS),omuz ağrıları içinde en yaygın tanı alan patoloji olup,yetersizlik ve özür ile sonuçlanabilen önemli bir sağlık problemidir. Tüm omuz ağrılarının % 44-65’lik kısmını oluşturur. Özellikle supraspinatus tendonu,subakromial bursa ve bisipital tendonun humerus başı ile korakoakromial ark arasında sıkışması ile oluşan subakromial sıkışma sendromu;rotator manşet zayıflığı,subakromial bursa ve rotator manşet tendonlarının kronik inflamasyonu ile posterior kapsül gerginliği nedeniyle oluşan humeral başın antero-posterior yönde yer değiştirmesi gibi intrinsik faktörlerden kaynaklandığı gibi,akromial spurlar,farklı akromion yapıları ile skapular ve postüral değişiklikler gibi ekstrinsik faktörler sonucunda da oluşabilir. Erken dönemde özellikle baş üzeri fleksiyon ya da abduksiyon hareketlerini gerektiren aktivitelerde ortaya çıkan ağrı,oluşan inflamasyonun da etkisiyle istirahatte ve geceleri de belirgin hale gelir. Bireylerin ağrı şikayetleri,etkilenen omuz hareketlerini en aza indirmelerine ve dolayısıyla kaslarda zayıflığa ve omuz fonksiyonlarının azalmasına neden olur. Omuz çevresi kaslarında meydana gelen dengesizlikler,skapular ve postural bazı değişikliklere de neden olabilir. Dolayısıyla bireylerde oluşan postural bozukluklar,SSS için risk faktörü olabileceği gibi,aynı zamanda sonuç da olabilir. Literatürde her ne kadar omuz problemi olan bireylerde skapular diskinezi ve postüral bozuklukların subakromial aralığın daralmasında etkili olduğu belirtilse de,bu değişikliklerin omuz eklem hareket açıklığı ile ilişkileri konusundaki çalışmalar yetersizdir.Amaç: Bu çalışma,SSS olan bireylerde skapular ve postural değişimler ile omuz hareketleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla planlanmıştır. METOT: Çalışmamıza SSS tanısı almış olan,45 birey dahil edildi. Bireylerin demografik özellikleri kaydedildi. Omuz eklem hareket açıklığını değerlendirmek amacıyla omuz fleksiyon,ekstansiyon,abduksiyon,internal ve eksternal rotasyon,horizontal abduksiyon ve horizontal adduksiyon hareketlerine yönelik gonyometrik ölçüm yapıldı. Ağrı sınırında aktif hareket,ağrılı aktif hareket ve pasif hareket açıklıkları kaydedildi. Bireylerin postür değerlendirmesinde başın anterior tilti ve lateral tilti ile yuvarlak omuz ölçümü yapıldı. Ayrıca inklinometre ile torakal kifoz değerlendirildi. Skapular pozisyonun değerlendirilmesinde Skapula Lateral Kayma Testi (SLKT) kullanıldı. Skapular ve postural değişiklikler ile omuz eklem hareket açıklığı arasındaki ilişki için Spearman Korelasyon Analizi kullanıldı. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p<0.05) ile ağrısız omuz abduksiyon miktarında (p<0.01) azalma olduğu belirlendi. Ağrılı omuz hareketleri ölçümünde ise skapulanın etkilenen ve etkilenmeyen taraflar arasında 90˚’deki pozisyon farkının artmasıyla,omuz abduksiyon miktarının azaldığı (p<0.05) görüldü. Yine skapulanın 45˚ ve 90˚’lerdeki pozisyon farkının artmasının eksternal rotasyon açısında azalmaya (p<0.01) neden olduğu tespit edildi. TARTIŞMA: Çalışmamızda subakromial sıkışma sendromlu bireylerde incelenen skapular ve postural değişimlerin,omuz hareketlerini etkilediği belirlendi. Literatürde birçok çalışmada subakromial sıkışma sendromu için skapular diskinezinin ve kifotik postürün risk faktörleri arasında olduğu,bazı çalışmalarda ise intrinsik faktörlerle oluşan rahatsızlığın özellikle skapular pozisyonda değişikliklere yol açabildiği bildirilmiştir. Çalışmamızdan elde edilen bulgular,subakromial sıkışma sendromununda hem sebep,hem de sonuç olarak bildirilen skapular ve postural değişikliklere yönelik uygulamalara,omuz hareketlerine olan etkileri nedeniyle de rehabilitasyon sürecinde daha fazla yer verilmesi gerekliliğini göstermektedir.
