期刊名称：International Journal of Sport, Exercise and Training Sciences
电子版ISSN：2149-8229
出版年度：2017
卷号：3
语种：English
出版社：Balikesir University
摘要：Omuz impingement sendromu (OİS),suprapinatus kasının tendonu,subakromial bursa ve bisipital tendonun humerus ile korakoakromial ark arasında sıkışması sonucu oluşur. Akromionun morfolojisi,zayıf rotator cuff veya skapular kasların anormal kinematik paternleri,kapsüler anomaliler,zayıf postür ve kolun 90° üzerinde elevasyonunda tekrarlayıcı ve aşırı kullanım OİS’e sebep olmaktadır. Kollarını sürekli horizontal pozisyonda ve üzerinde kullanan işçiler,marangozlar,yüzme ve fırlatmayla ilgili sporları yapan kişiler risk altındadırlar. AMAÇ: Çalışmamızın amacı spor ile ilişkili OİS’de wall-clock egzersizlerinin (WCE) etkinliğinin araştırılmasıdır. METOT: Yedi kadın ve 7 erkek olmak üzere toplam 14 sporcu dahil edildi. Bireylerin 6’sı voleybol ile,4’ü basketbol ile 4’ü de masa tenisi ile ilgilenmekteydi. Tüm bireylerin sosyo-demografik ve fiziksel özellikleri kaydedildi (Tablo 1). Bireyler eşli randomizasyon tablosuna göre randomize olarak kontrol ve çalışma grubu olmak üzere iki gruba ayrıldılar. Omuza yönelik spesifik testlerin ardından,bireylerin ağrı değerleri visual analog skalası ile,normal eklem hareketi (NEH) değerleri gonyometrik ölçüm ile,kas kuvveti değerleri manuel kas testi ile ölçüldü. Kontrol grubunda olan bireylere 12 dakika cold-pack,50-100 Hertz arası frekansta 20 dakika enterferansiyel akım,7 dakika ultrason,omuz eklem hareket açıklığını sağlamak için kas ve kapsül germeleri,skapular ve clavicular mobilizasyon ile postür egzersizlerini kapsayan tedavi programı uygulandı. Çalışma grubunda olan bireylere ise kontrol grubunda olan bireylere uygulanan tedaviye,WCE dahil edildi. WCE’de birey duvardan kol uzunluğu kadar mesafede yan durur. Kolunu duvara uzatıp avuç içi ile duvarı iter. Parmak uçları hayali duvar saatinde 8 yönünü gösterir. Bu pozisyonda duvarı 10 saniye iter. Ardından parmaklarını 9 yönüne çevirir. Egzersizi saat 4 yönü de dahil olmak üzere parmak uçlarını saat yönünde çevirerek uygular. Her bir saat yönünde duvarı 10 saniye iter. Her harekette scapulayımediale çekmeye çalışır. Bireylere 12 hafta boyunca haftanın üç günü tedavi uygulandı. WCE,her tedavi seansında 15 dakika çalışıldı. İstatistiksel analizlerde “SPSS 22.0 for Windows” programı kullanıldı. Tanımlayıcı istatistikler,normal dağılım gösteren sayısal değişkenler için ortalama±standart sapma olarak hesaplandı. Normallik değerlendirmesinde Shapiro-Wilk testi kullanıldı. Çalışma ve kontrol grubu arasında tedavi öncesi ve sonrası istatistiki değerlendirmeler bağımsız örneklem “t testi” ile yapıldı. Dikotom değişkenler için istatistiki değerlendirmeler “Ki-kare” testi ile yapıldı. SONUÇ: Tedavi öncesinde gruplar arasında değerlendirilen tüm parametreler açısından istatiksel olarak fark bulunmadı (p>0,05). Tedavi sonrasında çalışma grubunda kontrol grubuna göre gece,aktivite ve istirahat ağrılarında;üç düzlemde de normal eklem hareketinde anlamlı fark saptandı (p<0,05). Hem çalışma hem kontrol grubunda tedavi sonrası kas kuvveti değerlerinde artış görülmesine rağmen bu artış,omuz adduktor kas kuvveti dışında istatistiksel olarak anlamlı değildi (Tablo 2).
