摘要：پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین راهبردهای قامتی بر تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. شرکتکنندگان این پژوهش 30 زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با میانگین سنی 03/5 ± 40/41 بودند. شرکتکنندگان به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به‌مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه به تمرین راهبردهای قامتی متناسب با پروتکل طراحی‌شده پرداخت. گروه کنترل نیز فعالیتهای روزمرة خود را ادامه داد. برای بررسی تعادل ایستا و پویا و کارکردی شرکتکنندگان در پیشآزمون و پسآزمون، به‌ترتیب از آزمون شارپندرومبرگ، TUGو تعادل کارکردی برگ استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب (2 * 2) نشان داد میانگین نمرات پسآزمون تعادل ایستا و پویای گروه تمرین در مقایسه با پیشآزمون کاهش یافت (0.001= P) و این تفاوت معنادار در گروه کنترل مشاهده نشد (0.05< P). مقایسة بین‌گروهی نشان داد بین نمرات تعادل ایستا و پویای گروه کنترل و تمرین تفاوت معنادار وجود داشت (0.001= P).امتیازهای آزمون تعادل کارکردی گروه تمرین در پسآزمون در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنادار یافت (0.001= P). بین عملکرد گروه کنترل در مراحل پیشآزمون و پسآزمون تفاوت معنادار یافت نشد (0.05< P).همچنین مقایسة بین‌گروهی نشان داد بین نمرات گروه تمرین و کنترل در آزمون تعادل کارکردی تفاوت معنادار وجود داشت (0.001= P).نتایج نشان میدهد که هشت هفته تمرین راهبردهای قامتی به بهبود تعادل ایستا، پویا و کارکردی منجر شد. به‌نظر میرسد علت بهبود در تعادل متعاقب انجام‌شدن این تمرین‌ها، افزایش استقامت عضلانی، سازگاری عصبی-عضلانی و کاهش تنش عضلانی باشد.
关键词：تعادل ایستا;پویا و کارکردی;تمرین راهبردهای قامتی;مولتیپل اسکلروزیس
