摘要：Σε αυτό το κείμενο ο όρος «ετερότητα» εξετάζεται κάτω από τέσσερις διαφορετικές οπτικές γωνίες. Η πρώτη την τοποθετεί σε μια γενεαλογία επιστημονικών και πολιτικών εννοιολογικών εργαλείων τα οποία περιγράφουν και αποτιμούν τις κοινωνίες των σύγχρονων πόλεων και επισημαίνει ότι η χρησιμοποίηση της έννοιας «ετερότητα» σηματοδοτεί ένα ακόμη βήμα απομάκρυνσης από εξισωτικούς λόγους και πολιτικές. Η δεύτερη διερευνά τη σχέση μεταξύ ετερότητας και ανισότητας, εμπνευσμένη από τις επεξεργασίες του Fran ç ois Dubet (2010) όσον αφορά τη σχέση μεταξύ άνισων ταξικών θέσεων και άνισων ευκαιριών. Στο πλαίσιο της τρίτης οπτικής συζητείται η σχέση μεταξύ ετερότητας και χωρικής κινητικότητας, με επικέντρωση στην εμποδιζόμενη κινητικότητα της εργασίας, την οποία νομιμοποιεί κυρίως η ουσιοκρατική αντίληψη της ατομικής ετερότητας. Η τέταρτη και τελευταία οπτική γωνία αφορά σε ένα σχόλιο για τη σχέση ετερότητας και δημοκρατίας, το οποίο επικεντρώνεται στο ότι η αυξημένη χρήση του όρου «ετερότητα» στον πολιτικό λόγο συμβαδίζει όλο και περισσότερο με τον περιορισμό της δημοκρατίας όσον αφορά τις ουσιαστικές επιλογές, αλλά και τον περιορισμό εκείνων των πολιτικών δικαιωμάτων που κυρίως ενσαρκώνουν αυτή την ετερότητα. Συνολικά, το κείμενο τονίζει την αμφίσημη σχέση μεταξύ πολιτικών και λόγων που προωθούν την ετερότητα, από τη μια πλευρά, και προγραμμάτων για περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων, από την άλλη, όταν τα δικαιώματα των ομάδων στις οποίες αναφέρεται η ετερότητα βασίζονται σε παγιωμένες ταυτότητες και σε ουσιοκρατικά αντιληπτές διαφορές.
其他摘要：In this paper ‘‘diversity’’ is scrutinized under four different angles. The first is to place it in a genealogy of scientific and political concepts which describe and assess urban societies, stressing that this concept denotes a further step away from egalitarian discourses and policies. The second is an examination of the relationship between diversity and inequality, inspired by François Dubet’s (2010) elaboration on the relation between unequal class positions and unequal opportunities. The third discusses the relation between diversity and spatial mobility and, particularly, the constrained mobility of labour legitimated based on individuals’ essentialised otherness. The fourth and last angle, is a comment on the relationship between diversity and democracy, pinpointing that the rise of diversity in political discourse has been increasingly concomitant with the limitation of democracy in terms of effective political alternatives as well as in terms of the limited political rights for many of those who constitute this diversity. Overall, the paper stresses the ambivalent relation of policies and discourses promoting diversity with the egalitarian project when the rights of diverse groups are founded on fixed identities and essentialized differences.
