摘要：The aim of this research was to reveal whether the coach-athlete relationship is a determinant of athletes’ motivation. 312 (63.5%) males and 179 (36.5%) females as a total of 491 athletes from team and individual sports voluntarily participated to the research. Mean age of the participants’ was found to be 19.11±2.70. The Coach–Athlete Relationship Questionnaire (CART-Q) and Sports Motivation Scale (SMS) were used as the data collection tools. For the data analyses; descriptive statistics, Pearson’s correlation and multiple regression analyses (enter method) were used. Level of significance was determined to be .05. The results showed that intrinsic motivation was significantly correlated with closeness (r = .235), commitment (r = .240) and complementary (r = .153). Also, extrinsic motivation was significantly correlated with closeness (r = .346), commitment (r = .307) and complementary (r = .270). The results of the regression analysis revealed that closeness (β = .197, p = .009) and commitment (β = .197, p = .006) were the significant predictors of intrinsic motivation [F (3, 487) = 12.539, p = .000, R2=.07] and that extrinsic motivation was significantly predicted by closeness (β = .283, p = .000), [F (3, 487) = 23.296, p = .000, R2=.13]. As a conclusion, the results of this research indicate that there is a significant correlation between the coach-athlete relationship and athletes’ motivation and that some aspects of the quality of coach-athlete relationship could contribute to athletes’ motivation. ÖzetBu araştırmanın amacı antrenör sporcu ilişkisi ile sporcuların güdülenmeleri arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Bu amaçla takım sporları ve bireysel sporlardan, 312 (c.5) erkek- 179 (6.5) kadın sporcu olmak üzere toplam 491 sporcu gönüllü olarak araştırmaya katılmıştır. Sporcuların yaşları 19.11±2.70 olarak belirlenmiştir. Araştırmada, Antrenör-Sporcu İlişkisi Envanteri ve Sporda Güdülenme Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen veriler SPSS 17 paket programı ile tanımlayıcı istatistikler, Pearson korelasyon analizi ve çoklu regresyon analizi ile analiz edilmiştir. Bulgulara göre, içsel güdülenme ile yakınlık (r = .235), bağlılık (r = .240) ve tamamlayıcılık (r = .153) arasında anlamlı bir ilişki belirlenmiştir. Ayrıca, dışsal güdülenme ile yakınlık (r = .346), bağlılık (r = .307) ve tamamlayıcılık (r = .270) arasında da anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Regresyon analizi sonuçlarına göre yakınlık (β = .197, p = .009) ve bağlılık (β = .197, p = .006) puanlarının içsel güdülenmeyi anlamlı olarak açıkladığı belirlenmiştir [F (3, 487) = 12.539, p = .000, R2=.07]. Ayrıca, dışsal güdülenme ise yakınlık (β = .283, p = .000) puanı tarafından anlamlı olarak açıklanmıştır [F (3, 487) = 23.296, p = .000, R2=.13]. Sonuç olarak, antrenör sporcu ilişkisi ile sporcuların güdülenmesi arasındaki ilişkinin pozitif yönde olduğu ve antrenör sporcu ilişkisinin kalitesi arttıkça sporcuların güdülenmelerinin olumlu yönde değişeceği belirtilebilir.
