标题：Social problem solving as a mediator and a moderator of the link between stress and psychological well-being Stres ve psikolojik iyi olma arasındaki ilişkide sosyal problem çözmenin aracı ve düzenleyici rolü
摘要：The main purpose of this was to investigate the role of social problem solving as a mediator or a moderator of percieved stress and psychological well-being in university students. The participants of this study consisted of 350 females and 164 males, a total of 514 university students. Their ages ranged from 18 to 25 years. Data were collected by using the Percieved Stres Inventory (Cohen, Kamarck, & Mermelstein, 1983), Social Problem Solving Inventory Revised Short Form (D’Zurilla, Nezu, & Maydeu-Olivares, 2002) and Scales of Psychological Well-Being (Ryff, 1989). The results indicated that the percieved stress was negatively correlated with the social problem and the psychological well-being. The social problem solving was positively correlated with the psychological well-being. Hierarchial regression analysis showed that social problem solving partially mediated the relationship between perceived stress and psychological well-being. However, social problem solving did not moderate the relationship between perceived stress and psychological well-being. These findings were discussed in the light of related literature and implications were suggested for future research. ÖzetBu çalışmanın temel amacı üniversite öğrencilerinin algıladıkları stres düzeyleri ile psikolojik iyi olma düzeyleri arasındaki ilişkide sosyal problem çözme becerilerinin aracı ve düzenleyici rolünün incelenmesidir. Araştırma 350’si kadın 164’ü erkek toplam 514 üniversite öğrencisi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya katılan öğrenciler 18-25 yaş arasında olup, yaş ortalamaları 20.09’dur (Ss=2.02). Araştırmada veri toplamak amacıyla Algılanan Stres Ölçeği (Cohen, Kamarck ve Mermelstein, 1983), Sosyal Problem Çözme Envanteri Kısa Formu (D’Zurilla, Nezu ve Maydeu-Olivares, 2002) ve Psikolojik İyi Olma Ölçekleri (Ryff, 1989) kullanılmıştır. Araştırma sonucunda algılanan stres ile sosyal problem çözme ve psikolojik iyi olma arasında negatif yönde anlamlı, sosyal problem çözme ve psikolojik iyi olma arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler olduğu tespit edilmiştir. Hiyerarşik regresyon analizleri sonucunda sosyal problem çözmenin, algılanan stres ve psikolojik iyi olma arasındaki ilişkide kısmi aracı role sahip iken, düzenleyici bir rolü olmadığı belirlenmiştir. Elde edilen bulgular ilgili alanyazın ve sınırlılıklar ışığında tartışılmış, daha sonra yapılacak çalışmalara ve uygulayıcılara yönelik öneriler sunulmuştur.
